Het leven van Maria Petyt (1623-1677)

Regelnummers proza verbergen

CXXXIX. Capittel

1Eens in't Ghebedt wesende, wiert my voor-ghestelt een groot 2ghetal van Gheestelijcke ende Godt-toegheeyghende persoonen, de 3welcke van Godt waeren afwyckende; den Beminden scheen my 4te verwecken, om voor hun te bidden; oft beter, den gheest Godts 5badt selfs met onuytsprekelijcke suchten in my, ende door my; op 6dat de Goddelijcke goetheyt met een krachtige handt hun soude 7teghen houden, ende vaster aen hem binden, als te vooren.

8Desen gheest brocht mede een seer teere, ende minnelijcke lief-9de tot Godt, met eenen dorst tot de saligheyt van alle menschen, 10op dat Godt, dat alder-beminnelijckste ende opperste Goet, van-11de selve inder eeuwigheyt, mochte bemindt, ghe-eert, gelooft, 12ende gheglorificeert worden: het verloren gaen van een Ziele, doet¹² 13my aen seer grooten weedom, het herte wondende door een teere 14liefde; om dat Godt van die Ziele inder eeuwigheyt zal ghehaet 15ende gheblasphemeert worden; dit spruyt uyt een eerbiedighe¹⁵ 16kennisse vande over-oneyndelijcke weerdigheyt Godts; ick soude 17voor elcke Ziele wel wille sterven hebben.

18Den Beminden dede my oock bidden voor alle de ghene, die my 19quellinghen, lyden, ende vervolginghe aen-deden; voor de ghene, 20die ons versmaeden, ende qualijck van ons spraecken, voor de 21ghene, die ons teghen partye ende beletsel waeren van ons goedt 22voornemen, de ghene die hun aen ons droeghen, als gheveynst,²² 23ende met twee aensichten; tot alle de welcke ick my ghevoelde 24soo soetelijck, ende minnelijck toe-gheneyght, als tot mijne alder-25beste Vrienden; ick badt den Beminden dat hy't hun voor gheene 26sonden en soude willen rekenen, maer hun vergelden met bene-27dictien, ende gratien.

28My wierdt noch in't besonder in den gheest voor-ghestelt eenen 29persoon, die my veel lyden aen-dede, door nydigheyt op-ghe-

12 gheglorificeert, verheerlijkt

15 gheblasphemeert, gelasterd

22 die... droeghen, die zich aan ons voordeden

[p. 228]

30stockt zijnde vanden boosen; dit gheschiede soo levende, al oft sy 31my met den lichaem teghenwoordigh hadde gheweest: de liefde 32scheen my te beweghen, om voor haer te bidden, op dat sy door de 33onghemeten bermhertigheyt Godts soude komen tot afstant, ende³³ 34een saligh eynde hebben.

35My docht, dat dit aen den Beminden seer aenghenaem was, 36dat ick uytter herte quam te vergheven, ende te bidden voor de 37ghene, die ons quaedt doen, vervolghen, ende haeten, aen hun te 38wenschen ende te gunnen alle goedt, gelijck aen mijn eygen selven; 39den Beminden dede my verstaen, dat dit Ghebedt veel eer verhoort 40wordt, om dat het komt uyt eenen oprechten grondt van liefde.

41Aldus moeten wy onse vyanden lief hebben, naer de leeringhe⁴¹ 42Jesu-Christi; den Beminden gheeft my sulcken teere liefde, ende 43goedt herte tot mijne vyanden, als tot mijne beste Vrienden; jae 44eer meer tot mijne vyanden, want ick een teerder medelyden tot 45hun ghevoele in 't ghene, daer sy Godt mede mishaeghen; ghe-46meynelijck al ben ick hun teghenwoordigh, oft als sy my jevers 47zijn ontmoetende, ick en hebbe gheen ghedenckenisse van 't leet, 48dat sy ons aen-doen, oft aen-ghedaen hebben.

33 afstant, het laten varen (nl. van dat lijden, dat ze me aandeed)

41 Aldus... lief hebben, zie Matth. 5, 4 en Luc. 6, 27-35