Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
CXXXII. Capittel1Niet-teghenstaende, dat ick aldus heel kleyntjens ghesoncken bleefGa naar voetnoot1 2in dese diepe valleye van oodtmoedigheyt in vollen vrede, buyten 3alle pretentie, oft verwachten, om vanden Beminden besocht, ghe-Ga naar voetnoot34toeft ende minnelijck ghecaresseert te worden; nochtans op sijnGa naar voetnoot4-5 5onversiens liet den Beminden binnen in mijne Ziele schynen ende 6blickeren eenen klaeren Goddelijcken strael, als van een klaere 7Sonne, de welcke mijne Ziele met alle haere liefde, buyten ordinair, 8hoogher ende soeter optrock in Godt, als een weynigh aengeraeckt 9zijnde van een op-klimmende vier der vierighe liefde, het welcke 10my sterckelijck dede op-klimmen tot Godt.Ga naar voetnoot10 11Ten was gheen wonder, want sulcx heel eyghen is aen dese over-12diepe ootmoedighe ghesteltenisse; even-eens gelijckmen uytwen-13digh siet gheschieden met den dauw, die ghemeynelijck aldermeest 14is vallende inde diepe valleyen, ende in 't aenkomen vanden dagh, 15als de Sonne beghint haere straelen te schieten op d'aerde, als dan 16treckt sy dien dauw om hoogh inde locht, verre boven de aerde; 17alsoo oock den dauw vande Goddelijcke gratie valt meest in leegheGa naar voetnoot17 18ende ootmoedighe zielen, de welcke vande Goddelijcke Sonne 19somtyts op-ghetrocken worden boven hun selven, ende boven al, 20dat hier beneden is. | |
[pagina 219]
| |
21Desen voorgaenden Goddelijcken strael gaf my eenighe inlich-Ga naar voetnoot21-2222tinghe, om te sien ende te kennen eenighe eyghendommen ende 23conditien vanden Niet, oft van een verniette Ziele; wat dat de op-Ga naar voetnoot2324rechte vernietinghe vervoordert, oft verachtert, ende wat aende 25selve contrarie is; maer ick en sien niet wel dese kennisse soo klaer 26te konnen uyt-drucken, ghelijckse my inghelicht wiert; ick ver-27stondt ende sagh, dat den oprechten niet Godt alleen ontfanghbaerGa naar voetnoot27-28 28is; dat alle mijn opsicht ende trachten moest wesen, om den selven 29volmaecktelijck te bekomen, ende ghestadelijck te besitten, om dies-30wille dat Godt alleen onghehindert in een verniette Ziele kan leven, 31ende in ende door haer kan wercken syn alder-liefste behagen. 32Desen Niet bestont, soo my docht, in een heele gheestelijcke 33doot soo in den inwendighen, als in den uytwendighen mensch 34tot allen tyt ende stont, sonder oyt eenigh leven te ghedooghen, 35oft te ghevoelen van eenighe natuerlijcke liefde, oft toeghedaen-36heyt aen eenighe gheschaepen dinghen buyten Godt, den Niet laet 37alle dinghen onverlet in Godt, de selve daer in vernietende ende 38verliesende; den inwendighen grondt moet daer van heel ledigh, 39onbekommert ende onverbeelt zijn sonder met arresterelijckeGa naar voetnoot39 40reflexie buyten Godt daer aen te blyven hanghen; my valt in, dat 41ick in die voorighe jaeren in de voorkomende ghesteltenissen der 42Ziele, die ick dan hadde, breeder hier van geschreven hebbe, ende 43daerom en is 't niet nut de selve hier wederom te verhaelen. 44Het was noodigh dat den Beminden die kennisse, ende inlich-45tinghe in my wederom soude vernieuwen; want door de inwendighe 46duysternissen, die ick soo langhe onderstaen hadde, was dat licht 47als heel ten onder ghegaen. |
|