Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
CXXX. Capittel1Ick meyne, dat den ghene, die tot desen graet van ootmoedigheyt 2ghekomen is, door gheene saecken, oft van eenighe dinghen, die 3hem, oft een ander overkomen, en soude konnen bedroeft, ghe-Ga naar voetnoot3-44turbeert, ontstelt, oft ghequelt zijn, noch het ghemoet beswaert 5hebben, maer in alles de ghelijckmoedigheyt, stilligheyt ende in-6wendighen vrede onverstoort kan bewaeren; alle quellinghen der 7Menschen ende der boose gheesten en hebben aen dese Ziele gheen 8vatten: waerom? om dat sy soo kleyntjens is, sy weet over al deur 9te kruypen, ende met een stille behendigheyt te ontslibberen alle 10het ghene haer soude konnen bedroeven, beswaeren, oft quellinghen 11ende lyden aen-doen, ghelijck de kleyne Vischkens, de welcke ghe-12vanghen zijnde in de nette, weten daer behendelijck deur te kruypen, 13om hun te salveren, ende hunne vryigheyt in 't swemmen niet quytGa naar voetnoot13Ga naar voetnoot13-14 14te worden: och welck eenen schat heeft een Ziele bekomen, die 15daer toe gheraeckt is! eenen schat, den welcken haer niemandt en 16kan ontnemen, want den vrede, die sy besit, is ghelijck onver-17winnelijck. 18Al merckt sy dat de Menschen haer haeten, vervolghen, bespot-19ten, verachten, affronteren, qualijck van haer spreken, belieghen, 20&c. van eenighe, die haer respect schuldigh zijn, somtyts onbeleeft, 21stuer, onweerdelijck, stout, ende schimpachtigh toe-ghesprokenGa naar voetnoot21 22wordt; daer en quelt sy haer niet in; maer met eenen soeten in-keer, 23ende neder-sincken in haer eyghen kleynheyt, verliest sy datGa naar voetnoot23 24lichtelijck in Godt, denckende, de Menschen hebben groot ghelijck 25in my te haeten, te vervolghen, te versmaeden, &c. dat eenighe 26my niet en respecteren, ghelijck behoort; wat is toch in my, dat 27hun kan trecken, om my te beminnen, my toe-ghedaen, vriende- | |
[pagina 216]
| |
28lijck ende beleeft te zijn, om goede opinie van my te hebben, ende 29soo voorts? 30Oversulcx sy en ghevoelt gheene bitterheyt, oft afghekeertheyt 31van jemandt; want sy meynt gront-hertelijck, dat haer gheen on-Ga naar voetnoot3132ghelijck en gheschiedt, ende daerom en kan, noch en weet sy haer 33van niemandt te beklaeghen, noch jemandt te beschuldighen, oft 34jemandt te oordeelen onvolmaeckter, als haer eyghen selven; ende 35als sy merckt, dat sy tot hun selven, ende tot kennisse ghekomen 36zijn, hunne schuldt bekennende, &c. sy vergheve't hun goeder-37tierelijck, sonder meer te ghedencken het voorgaende quaedt, dat 38sy haer ghedaen hebben; sy is hun vriendelijck, ende lief-ghetal:Ga naar voetnoot38 39al oft sy haer noyt jet misdaen en hadden; sy draeght haer tot hun,Ga naar voetnoot39 40als tot haere liefste vrienden; sy ontschuldight, ende verschoont 41hunne fauten, soo sy best kan, in hun dat quaedt ende ghebreck 42van deught is, niet siende; sy peyst, dat Godt dat alsoo toe-ghe-43laeten heeft tot haer meerder goedt, ende soo treckt sy het al tenGa naar voetnoot43-44 44besten, sonder haer jevers door te ontvredighen. |
|