Het leven van Maria Petyt (1623-1677)

Regelnummers proza verbergen

CV. Capittel

1Als desen voorschreven staet een luttelken scheen te passeren, ende 2ick mijne inwendighe krachten wat liberder vondt (ghelijck my 3docht) soo pooghde ick my al-te-met teghen heughe, ende teghen^3-4 4meughe, om te oeffenen eenighe Acten van Gheloof van Godts

3-4 teghen... meughe, tegen mijn zin

[p. 182]

5teghenwoordigheyt, van Hope ende Liefde, aenroepen der Hey-6lighen, ende soo voorts; maer dit gonck soo rauw in zijn werck,⁶ 7al oft ick't niet ghemeynt en hadde; soo dat ick met moeyte ende 8aerbeydt nouwelijck een goedt ghepeys en kost te vooren bringhen, 9oft eenen Ave tijdts daer op blyven; myn verstant, memorie, ende⁹ 10imaginatie, oft inbeeldinghen waren soo verdraeyt, ontbonden,¹⁰ 11onghestadigh, ende swierachtigh, als wilde voghelen, die niet en 12zijn te vanghen: hier uyt nam ick wederom materie, om my selven¹² 13te laten, ende te abandonneren in Godt, niet sonder te beproeven¹³ 14een hert sterven, ende gheestelijcke doodt voor de nature.

15Als ick dese, oft dierghelijcke verlaten ende lijdende ghestelte-16nissen ghetrouwelijck uyt-leedt, sonder my uyt te keeren om te¹⁶ 17soecken eenighen menschelijcken, oft creaturelijcken troost tot¹⁷ 18versoetinghe van mijne smerten, daer de nature wel wat toe ghe-19neghen scheen; soo ondervondt ick dan daer naer in my eenen soe-20ten vrede des herten, een gherustigheyt der conscientie, een stille, 21afghetrocken, ende eensaem ghemoet; de nature ghetemt, verstor-22ven, t'samen met den gheest verkloeckt, versterckt, vroom ende 23bereydt tot alle soorten van lyden te onderstaen, tot verootmoe-24dinghen, verachtinghen, beschuldinghen, verdruckinghen, op-25spraecken, onghelijck, ende soo voorts ter liefde des Bemindens.

26Item, een bereydtsaemheyt tot inwendighen ontroost, tot ver-²⁶27latinghen van Godt, tot dorrigheyt, duysternissen, inwendighe ende 28uytwendighe quellinghen, &c. als daer toe heel gheneghen, ende 29verlust zijnde met inwendighe blydtschap; daer in smaeckende, als²⁹ 30eenen soeten honich-raet, uyt'er herten konnende segghen, met een 31sekere ghetuyghenisse des gheests: mijnen Beminden ghy zijt heel 32mijnen, ende ick ben heel uwe; ghy zijt my alleen genoegh, ghy³² 33kent mijn herte; de oordeelen der menschen, ende alle hun segghen, 34en kan my by u niet een hairken verminderen.

35Och! hoe liberalijck vergeldt Godt met inwendighe gratien, een³⁵

6 maer... werck. maar ik deed dat op zo'n onbedreven manier

9 Ave, Ave Maria, een wee. gegroet

10 verdraeyt, in de war
swierachtigh, onstandvastig

12 hier uyt... materie, hieruit trok ik wederom de les

13 laten, (in Godt), onderwerpen (aan Gods wil)
beproeven, ondervinden

16 uyt te keeren, mij met mijn gedachten te wenden tot de mij omringende wereld

17 creaturelijcken, van de aardse zaken afkomstige

26 ontroost, droefheid, smart

29 (daertoe) verlust, (daarop) belust

32 ghy... genoegh, aan U alleen heb ik genoeg

35 liberalijck, royaal

[p. 183]

36Ziele, de welcke haer ghetrouwelijck ende volmaecktelijck draeght 37in het inwendigh ende uytwendigh lyden, sonder de nature erghens 38in te laten uyt-breken in woorden, in wercken, in ghelaet, &c. haer 39inhoudende ende bedwinghende, soo veel sy kan.