Het leven van Maria Petyt (1623-1677)

Regelnummers proza verbergen

[p. 176]

CI. Capittel

1Ick hadde oock een groot verdriet, moeyelijckheyt, ende afghe-^1-22keertheyt van ons maniere van leven, al oft onmoghelijck hadde 3gheweest, mijn leven lanck dat te herderen; boven al was die ghe-³4duerighe eensaemheyt ende stilswyghentheyt aen my onverdraghe-5lijck; als ick gonck naer onse Celle, dan resen de hairen my over 6eynde van schroom; de nature sagh somtijdts rondtom de Celle, de⁶ 7selve imaginerende als eene pynelijcke ghevanghenisse, daer sy niet 8uyt en kost, ghelijck een voghelken, het welcke teghen sijnen danck 9ende lust ghesloten in een gyool herrewaerts en derrewaerts vlieght,⁹ 10om eenighen uytganck te vinden.

11Ick lachte mijne natuer somtijdts uyt, om dat ick-se sagh soo 12fraeykens gheknevelt; want de Goddelijcke gratie gaf my onghe-13voelijck noch soo veel sterckte, dat ick niet eens van onse Celle en 14soude ghegaen hebben, om myne natuer daer in te voldoen; even-15wel sy luysterde somtijdts, als jemant aen de deur de belle trock, 16om te hooren, oft'er jemant was, om ons te spreken, om door dien 17eerlijcken titel uyt de ghevanghenisse los ghelaten te zijn; als't soo 18was, soo scheen de natuer blyde te zijn; want den boosen my meer 19tenteerde ende quelde alleen zijnde op ons Celle, ende onder het 20ghebedt, als andersins.

21Ick hadde ten hooghsten een twijffelinghe, dat dese maniere van 22leven Godt niet en behaeghde, ende dat Godt my tot sulcken maniere 3van leven niet gheroepen en hadde, om den grooten teghenstrijdt 4der nature, die ick'er ghevoelde; my docht dat al een puer bedrogh 25was gheweest, dat ons tot sulcx beweeght, ende verweckt hadde.

26Dit beswaerde my seer, als ick gheloofde, ende impressie hadde, 27dat ick sonder oft teghen den wille Godts, dat hadde aengheno-28men; te meer, om dat een gheestelijck Man, daer ick op dien tijdt 29somtijdts mede sprack, van't selve ghevoelen was, ende my dat 30oock socht in-te-drucken; waer uyt my groote swarigheyt, ende^3030-31 31achterdencken in viel, vreesende, dat ick ten eynde van myn leven, 32ghevonden soude worden sonder verdiensten, niet-teghenstaende, 33dat ick deur duerde een soo hert, ende pynelijck leven³³.

1-2 afghekeertheyt, afkeer

3 te herderen, vol te houden

6 de nature, hier: de ogen

9 lust, wil
gyool, vogelkooi

30 waer uyt, waardoor

30-31 my inviel, bij mij opkwam

33 deur duerde, volhardde in

[p. 177]

34Dan peysende, dat ick nerghens in en hadde ghedaen, noch ghe-35volght mijnen eyghen wille, maer in alles my hadde laeten ghe-36leyden vande H. Ghehoorsaemheyt, van mijnen Gheestelijcken 37Vader, daer ick Godt in aenhoorde, als een onnoosel kindeken, liet 38ick alle vreese ende achterdencken vaeren, als onghefondeert, ende 39dit vertrooste ende stelde my te vreden.