Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
CII. Capittel1Ick hebbe noch dickwils ende langhduerigh ghetenteert gheweest 2om dese plaetse te verlaeten, ende stillekens deur te trecken; om 3dieswille dat dit leven my soo onverdraghelijck, verdrietigh, jae 4onsaligh inghebeeldt wiert; want alsoo schilderde't den boosen inGa naar voetnoot4 5mijn ghemoet, met sulcke schoone verven, levende coleuren, ende 6schynbaere waerheyt, dat ick als overtuyght wiert om te ghelooven. 7Ende op dat ick't te beter soude ghelooven, vermeerderde hy 8mijne qualen, pynen, lijden, ende teghenstrijdt, &c. in't onder-9houden ende volghen vande Regulariteyt: voor 't eerst, druckte 10hy my in, dat ick onse portie niet en kost eten sonder eene beson-11dere teghenheyt, ende walghe daer van; daerom at ick seer weynigh, 12waer door de natuer seer af-gonck in krachten, soo dat ick met 13moeyte my kost op de beenen houden; hy verweckte in my eenen 14lust tot jet anders, eenen appetyt tot jet, dat verboden oft teghen 15onse ghelotte was; hy scheen my soo levendigh voor te brenghen 16de reucken van veelderande werme ghekockte spysen, al oftse my 17teghenwoordigh gheweest hadden, principalijck van ghesoden endeGa naar voetnoot17 18ghebraden vleesch; het herte trocker naer, voor eenen Pater-noster 19oft twee tyts, tot dat ick dien lust ende appetyt hadde verloochent, 20ende aenden Beminden ghepresenteert, als een offerande van liefde. 21Als ick 's morghens, oft 's nachts op-stondt tot het Ghebedt, oft 22om Godt te loven, maeckte den boosen mijn lichaem soo over-23swaer ende ondispost, al oft ick over-sieck hadde gheweest, opGa naar voetnoot23 24dat ick my toegheven soude in ruste ende ghemack, &c. maer over-25mits dat de ghehoorsaemheyt niet toe en liet het minste toe te ghe-26ven, oft te ontblyven, hoe qualijck ende sieck ick my ghevoelde, 27want mijnen Gheestelijcken Vader kende, ende sagh wel, dat het 28eenen list vanden boosen was; soo moeste't het lichaem even-wel | |
[pagina 178]
| |
29besueren, in soo gheduerigh aen te marcheren, hoe qualijck dat hetGa naar voetnoot29 30hem luste, oft niet.Ga naar voetnoot30 31Ghemeynelijck moest ick my selven sulcken ghewelt aen-doen 32in't opstaen, al oft ick eenen Os hadde moeten trecken uyt eene 33gracht, soo swaer scheen mijn lichaem te zijn: dit ghewelt was soo 34veel te swaerder, om dat ick dat moest doen met sulckenen machte-35loosen, debielen ende swacken gheest; op-ghestaen zijnde viel ick 36hier ende daer teghen den muer, want de beenen het lichaem niet 37en kosten draghen, noch ick en kost mijne ooghen niet open doen, 38door de beswarenisse, die in 't hooft was; ick sleepte my voorts 39naer de Oratorie, soo ick best kost, niet sonder te ghevoelen eenen 40alder-bittersten weedom, ende pynelijcke smerte; waer over het 41lichaem hem seer beklaeghde, om dat het soo rigoreuselijck, ja als 42tyrannelijck ghetracteert wiert; want het hem onmenschelijck 43scheen aldus voort te gaen. 44Somtyts viel ick in flauwte, ghelijck van my selven, de Susters 45leyden my wederom naer ons Celle, oft als ick my porde te bly-46ven, sonder jevers op te willen passen, soo maeckte den boosen 47my soo qualijck, dat ick de krachten niet en scheen te hebben, om 48de woorden der Ghetyden te pronuncieren; ick en wilde even-49wel niet swichten; tot zijnder spyt las ick mede met de andere heel 50propelijck al sittende; somtyts in sulcken ghesteltenisse, al oft ick 51ghestorven hadde; naer mijn memorie, soo was het dagh voor 52dagh al even hert, ende moeyelijck, even bitter, even suer, sonder 53eenighe versoetinghe; dit dede den boosen al met sulcken macht, 54om my te discourageren, ende den moet te doen verloren gheven, 55daer hy my seer toe tenteerde, ende op-stockte. |
|