Het leven van Maria Petyt (1623-1677)

Regelnummers proza verbergen

XCV. Capittel

1Doen ick de Heylighe Communie ontfonck, quam my te vooren, 2dat ick, eer dese ghesteltenisse my aenquam, my aen Godt ghe-3presenteert hadde, om veele ende groote pynen te lyden, om sijne 4Goddelijcke Majesteyt te versoenen over de sonden van eenighe; 5al oft my gheseydt hadde gheweest, denckt nu, dat Godt uwen 6goeden wille aenveerdt heeft, ende dat dese uwe ghesteltenisse een 7uytwercksel is van sijnen Heylighen wille, tot voldoeninghe, 8volghens uwe begheerte; dit quam my in met eenighe sekerheyt, 9ende levendigheyt.

10Dit gaf my moedt ende couragie, om my van her aen Godt te¹⁰ 11presenteren, om tot dien eynde noch meer te moghen lyden, waer't 12dat hem aenghenaem waer, dat ick bereydt was te lyden de pynen 13der hellen; ick leedt voort-aen met meerderen vrede ende toesich-14tigheyt, om nievers in troost, oft versoetinghe te soecken voor de 15inwendighe smerten, &c. ick stelder my toe, om die verlaeten ende¹⁵ 16pynelijcke ghesteltenissen uyt te lyden met meerdere eenvoudig-

10 van her, opnieuw

15 ick stelder my toe, ik schikte me ernaar

[p. 168]

17heyt, al moest'et myn leven langh dueren; al-hoe-wel de vervremt-18heyt des Beminden ende verkiltheyt in sijne liefde, was my een¹⁸ 19overgroote pyne; nochtans verheughde ick my, weerdigh te zyn 20voor Godt wat te lyden.

18 verkiltheyt in, het verstoten zijn van