Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
XCII. Capittel1Ick ghevoelde my somtyts soo ten uyttersten ghestelt, in drucksels, 2benautheden, lyden, persinghe des Gheests, dat my docht de wereldt 3te engh te wesen, al oft myn Ziele tusschen twee meulen-steenen 4hadde ghenepen gheweest, oft als met sweerden doorsteken, han-5ghende ghelijck tusschen Hemel ende Aerde, sonder eenigh steunsel 6te hebben van boven, oft van beneden, dat is, noch van Godt, noch 7van de Menschen: ick berste somtydts uyt aen mijnen Biechtvader 8segghende, met eenen overvloedt van traenen, Hemel ende Aerde 9staet teghen my op, waer sal ick my keeren, oft wenden, Godt 10cruyst my, de Menschen cruycen my, de Duyvelen tenteren myGa naar voetnoot10 11dagh ende nacht sonder ophouden, ende myn eyghen natuer cruyst 12my het aldermeest. 13Ick was eenighen tydt ghetenteert, om my selven het leven teGa naar voetnoot13-14 14nemen; de middelen ende de bequaemigheyt wiert my daer-toe in-15ghegheven, al oft dat my gheseyt wierdt, wat wildt ghy u leven 16in sulcken torment overbrenghen? kiest liever de korte pyn; doet 17al dat ghy wilt, ghy en zult evenwel noyt Saligh zyn, dat wierdt 18my soo licht om doen voor ooghen ghesteldt, al oft niet met allen 19gheweest en waere: alsoo den boosen vyandt dit niet en wel en 20luckte, soo gaf hy my in een begheerte om my selven leet te doen 21door niet te eten, op dat ick myn leven aldus soude verkorten: maer 22ick antwoorde hem, t'uwer spyt sal ick eten, op dat ick door het 23eten myn leven onderhouden magh ten dienste Godts, ende van de 24minnelijcke Moeder, al moest ick myn leven langh blyven in sulc-25ken lyden, ick en zal niet af-wycken van het minste, dat ick doen 26moet, ende weet hun meer te behaeghen. 27Op eenen nacht in mijnen slaep scheen ick omringelt te zyn met 28duyvels, dewelcke een lange rolle van papier hadden in hunne han-29den, waer in geschreven waeren veele sonden, die sy my wilden op-Ga naar voetnoot29-3030tygen gedaen te hebben; my docht dat in dat papier opgeteeckent 31waeren, de minste fauten die ick oyt gedaen hadde tegen de suyver-32heyt des herten; dese schilderden sy my soo groot, al oft alle groote | |
[pagina 164]
| |
33sonden gheweest waeren, als onverghevelijck; het benauwde my 34seer, ick en wist niet waer my keeren, oft wenden van benauwt-35heyt; dit deden dese boosen om my te brenghen tot desperatie, endeGa naar voetnoot35 36kleynmoedigheyt. 37Dickwils heeft den boosen ghetracht om my te versmachten, 38het herte in te douwen, oft de kele toe te worghen; ick ghevoeldeGa naar voetnoot38 39my alsdan in't naeste peryckel van de doodt; ick hebbe diverscheGa naar voetnoot39 40keeren hem ghevoeldt ghelijck op my ligghen, om my ten uyt-41tersten te benauwen; het scheen datter eenen bergh op my lagh, 42ende mijne kele wiert toeghedauwen. |
|