Het leven van Maria Petyt (1623-1677)

Regelnummers proza verbergen

LXXXIX. Capittel

1Niet-teghenstaende die groote teerigheyt naer 't ghevoelen, &c. 2soo en was ick evenwel naer de affectien ende begeerten niet af-3gheweken van het goedt, noch ghebooght tot het minste quaedt,³ 4door eenigh toestaen oft consent vanden wille; want Godt my 5altydt bewaert heeft van eenighen wille tot het quaedt; dit was 6alle mijn lyden ende torment, in my te ghevoelen de beweghin-7ghen, die streden teghen de deught ende volmaecktheyt; Godt liet 8in my eenen schroom van het quaedt, als vande Helle self; ende 9een begheerte tot het goedt, soo groot als oyt (te weten in het^9-10 10opperste deel) het was my als een Martelie, my soo berooft te ghe-¹⁰11voelen van de Goddelijcke gratie, ende ghevoelijcke uytwerckin-12ghen der deughden.

13Al-hoe-wel, dat my nu dunckt, dat terwylen ick was in dien 14staet van verlatinghe, ende beproevinghe, dat ick met den wille 15de deughden uytwerckte, naer den eysch van onse ghesteltenisse, 16ende occasien, die my ontmoetten; maer het en scheen aen my niet 17moghelijck dat ickse uytwerckte, om dat de selve niet wegh en 18naemen de wederspannigheyt ende het contrarie ghevoelen der 19nature, dat de passien niet en stilden, ende ick den ghevoelijcken 20vrede der Ziele daer door niet en kost bekomen, om dieswille, dat 21die uytwerckinghe der deughden gheene versoetinghe mede en 22brochten aen de weedommen, ende smerten des herten, noch ghe-23waerwordelijcke versterckinghe aen 't opperste deel, om de nature 24te doen swichten: daerom docht my, dat ick gheene deughden uyt²⁴ 25en werckte, noch en kost uyt-wercken, om de machteloosheyt, die 26ick in my ghevoelde tot het goedt; den wederstrydt der nature was 27soo ghevoelijck ende levende, dat sy als versmachte, oft wel be-28deckte de werckinghen vanden goeden ende tot Godt trachtenden 29wille.

3 ghebooght, geneigd

9-10 het opperste deel, zie LXIII. cap., r. 44

10 Martelie, foltering

24 swichten, bedaren