Het leven van Maria Petyt (1623-1677)

Regelnummers proza verbergen

LXXIV. Capittel

1Den Beminden seyde, om my te vertroosten ende te verstercken, 2dat mijn natureel hem behaeghde, dat ick om gheen ander wen-²3schen en moght; dat het selve my seer dienstigh ende behulpsaem 4was tot mijnen roep van een abstract ende afgetrocken leven; als-⁴5dan mijne ziele met een krachtighe handt optreckende boven de 6nature, dat is boven alle beweghelijckheden ende ghevoelijckheden⁶ 7van het nederste-deel, boven alles, dat haer eenighsins beroeren,⁷ 8oft quellen kost, 't zy vande menschen, oft van den boosen, die de 9bedorven nature teghen den gheest opstockt; vindende my op een^9-10 10subiet ghestelt als in een hemelsche contreye, vry van alle winden.¹⁰

11Daer by liet den Beminden my sien, dat ick gheheel, ende alleen

2 natureel, handelwijze

4 abstract, afgetrokken

6 beweghelijckheden, aandoeningen

7 nederste-deel, het geheel van de zintuiglijke en emotionele vermogens van de mens, samen met de verbeelding (Debl., p. 398)

9-10 op een subiet, plotseling

10 contreye, omgeving
winden, drukte, ijdelheden

[p. 138]

12voor hem moest wesen te alle tyden, ende dat hy mijn gheheele 13Ziele wilde besitten, de selve als-dan, ende daer naer noch dickwils 14ettelijcke daghen ghedurende, vervullende met sulcke hemelsche 15vreughden, ende Goddelijcke ghenietinghen, dat ick't niet en soude 16konnen segghen; my ghevoelende als ghedwonghen te roepen, ô ghy 17jaloersen Godt! ô ghy verslindende vier! met recht wort ghy soo¹⁷ 18ghenoemt; hoe jaloers en thoont ghy u niet aen een Ziele, die ghy 19heel tot u, ende voor u alleen hebben wilt! hoe en verslindt ghy 20het niet al door 't vier van uwe liefde, het welcke ghy in dat herte 21doet branden, al het ghene, dat niet suyverlijck om u, in u, tot u en 22is, oock indifferente dinghen en wilt ghy in haer niet ghedooghen.²²

23Ick hebbe my dickwils ghevoelt als vol viers, ick en weet niet, 24met wat Goddelijcke kracht als overweldight, ende aenghedreven, 25om te voldoen aen de Goddelijcke begheerte, die my inwendigh 26uytdruckelijck kennelijck ghemaeckt wiert, om hem met een ghe-27stadighe liefde aen-te-hanghen, in een bloote ende suyvere afghe-28scheydentheyt van alle schepselen; de aenlockinghen daer-toe zijn 29soo krachtigh, dat my dunckt, datse my door sweerden ende door 30vier souden doen loopen, om dat goedt te bekomen, het welcke 31hem soo minnelijck biet aen mijne ziele: hoe veel te meer, en moet³¹ 32ick niet achten te onderstaen eenigh oordeel, ende misachtinghe 33der menschen, &c. om te vervolghen onsen wegh, daer my Godt 34door-leydt; die Godt voldoet, die voldoet het al, de reste is al niet.

17 ô ghy verslindende vier!, zie Hebr. 12, 29

22 indifferente, onbenullige

31 hem biet, zich aanbiedt