Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt– Auteursrechtelijk beschermd
Regelnummers proza verbergen
| |
XXXVII. Capittel1Als onsen Biechtvader ghewaer wiert in dese ende andere occasien 2mijne overgroote eenvoudigheyt, ende onnooselheyt, soo moest 3hy op sy-selven letten, wat hy my seyde, ofte dede doen; want ickGa naar voetnoot3 4gheen insicht en hadde, oft wel oft qualijck was, t'gene datmen my 5beval, my dunckt, al hadde hy my bevolen in't water te springhen, 6oft andere onbetamelijcke, oft schandelijcke dinghen doen doen, 7ick hadde 't ghedaen, meynende daer in seer wel te doen, ende dat 8het soo moest zijn. | |
[pagina 84]
| |
9Om ons ghestadelijck te oeffenen inde verloocheninghe van ons 10eyghen verstant ende eyghen wille, soo beval hy ons, dat wy byts-Ga naar voetnoot10-1111ghebeurte malkanderen moesten onderworpen ende ghehoorsaemGa naar voetnoot11 12zijn, te weten, onder ons twee, mijne Mede-Suster ende ick, byGa naar voetnoot12-13 13toure alle 14. daghen bediende de een d'Overheyt, ende d'anderGa naar voetnoot13 14van Ondersaet, om dat wy noyt jet en souden doen, oft laeten, oockGa naar voetnoot14 15niet het minste uyt eyghen wille. 16Als het mijne Mede-Susters keer was mijne Overste te zijn, dan 17oeffende sy my ter deghen in mortificatien, besonderlijck om te 18sien, oft ick nerghens in gheen ghevoelen, oft kreuninghe en soudeGa naar voetnoot18 19uyt-thoonen, oft ick oock soo simpel was inde ghehoorsaemheyt,Ga naar voetnoot19 20ghelijck ick seyde, datmen wesen moest, oft ick oock soo liber wasGa naar voetnoot20-21 21van het opsicht der menschen, ghelijck ick scheen: onder andere, 22soo kleede sy my ghelijck een dienst-bode, seer vuyl ende leelijck 23opgheset, met eenen melck-pot inde handt, ende soo sondt sy my 24naer de merckt, om melck te koopen; welcke merckt seer verreGa naar voetnoot24 25van ons huys gheleghen was; ick gonck aldus seer eenvoudelijck, 26sonder by naer reflexie te hebben, hoe dat ick gheaccommodeertGa naar voetnoot26 27was, soo onverlet vande menschen, al oft my gheen menschen ont-28moet en hadden, ende al-hoe-wel, dat ick wel mercken kost, dat 29eenighe menschen, die my ontmoeteden, stille stonden, om my te 30besien dus fraeykens opgheset, al oft sy ghetwijffelt hadden, oft 31ick de selve was; want sy my wel kenden van aensien, maer op een 32ander maniere ghekleedt. 33Mijne Mede-Suster dit spel aensiende, volghde my stillekens vanGa naar voetnoot33-34 34achter naer, sonder mijnen weet; als ick onder-halve strate weeghsGa naar voetnoot34-35 35verre ghegaen was, soo trock sy my by de kleederen, ende dede my 36naer huys keeren, sonder voorder te laeten gaen: Sy vraeghde myGa naar voetnoot36 | |
[pagina 85]
| |
37daer naer, hoe ick my daer-in al ghehadt hadde; ick seyde, ickGa naar voetnoot37 38hebbe dat ghedaen met alle eenvoudigheyt, ende al ghevoelde ick 39inde natuer daer-in eenighen strijdt, ende versterven, soo ick ver-40won dat lichtelijck, door my selven, ter liefde Godts te verlooche-Ga naar voetnoot4041nen, ende aen een ander te onderwerpen. |
|