Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
XXXVI. Capittel1Alles in ons huys-houden soo wel gheschickt zynde, scheen het, dat 2ons huyseken was ghelijck een kluyseken, heel afghetrocken van 3alle dat in de werelt is; noch wy en wisten niet meer van't ghene, 4dat in de Stadt passeerde, al oft wy in een wildernisse hadden ghe-Ga naar voetnoot45woont; dus in de ghestadige eensaemheyt, ende Regulariteyt te 6volghen scheen den yver, ende begheerte tot de volmaecktheyt 7meer ende meer te groeyen; my docht, dat in Godt my gheene 8dinghen onmoghelijck en waeren, ja oock niet moeyelijck, soo dat 9ick altemet hoorende spreken ofte lesen vande groote heyligheyt 10vande Heylighe TERESIA, seyde met onnooselheyt, ick hope oockGa naar voetnoot10 11Heyligh te worden, om dieswille dat ick in my soo stercken wille 12ghevoelde, om my ten uyttersten te laeten kosten, gheen moeyte,Ga naar voetnoot12Ga naar voetnoot12-13 13oft aerbeyt aensiende, om de deught te beherten, ende te vervol-Ga naar voetnoot13Ga naar voetnoot13-1414ghen; t'saemen oock een hope op Godt, dat sijne gratie my noyt 15en soude ontbreken, ghelijckse aen de Heylighen noyt ontbroken 16en heeft. 17Onsen Lieven Heere begaefde my met een groote onnooselheyt, 18ende simpelheyt des verstants, daer ick nu my van verwondere,Ga naar voetnoot18 19hoe dat het sijn kost, dat mijn verstant soo versimpelt was, ghe-Ga naar voetnoot1920merckt dat ick maer en begonst, ende van niemant daer in onder-21wesen wiert: Het ghebeurde eens, dat mijne Mede-suster haere | |
[pagina 83]
| |
22fauten vergheten hadde, die sy meynde te Biechten, dus als sy in den 23Biecht-stoel quam, ende haer nievers van en wist te beschuldighen, 24soo mortificeerde onsen Biechtvader haer een luttelken, segghende,Ga naar voetnoot24 25ghy heylighe santinne, zyt ghy soo Heyligh, dat ghy niet en weetGa naar voetnoot25 26te Biechten? gaet, en seght aen den Koster, dat hy u op den Autaer 27stelt; sy quam my dat segghen, wat hy haer belast hadde, hoe welGa naar voetnoot27 28dat sy wyser was, als ick, dat den Biechtvader sulcx niet en meynde:Ga naar voetnoot28 29ick gheen opsicht hebbende, oft onderscheyt, dat sulcx onbetaeme-Ga naar voetnoot2930lijck was, stouwde haer daer toe, dat sy die ghehoorsaemheyt met 31alle simpelheyt soude volbringhen, sonder eenigh insicht te nemenGa naar voetnoot31-32 32op de menschen, daer de Kercke als-dan vol van was; want het was 33op eenen Sondagh. 34Ende alsoo sy dat weygherde te doen, stont ick ghelijck ver-35wondert, hoe sy daer in dorst ontblyven, en dede niet anders, alsGa naar voetnoot35 36haer daer toe aenstouwen, seggende, dat de ghehoorsaemheyt moet 37blint zyn, sonder insien, oft onderscheyt, watter bevolen wort:Ga naar voetnoot37 38sy daer mede lacchende seyde, hoe soude ick op den Autaer konnen 39gheraecken? ick seyde haer met goeder meyninghe, neemt dienGa naar voetnoot39 40stoel, en klimter op; sy vraeghde, waer't dat u sulcx bevolen wiert, 41soudt ghy dat doen? ick seyde ter goeder trouwe, ja, ick soudt 42doen met sulcken simpelheyt ende eenvoudigheyt, al oft ick alleen 43in de Kercke gheweest waere. |
|