Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
XXVII. Capittel1Mynen Biecht-vader, als hy dat ghelesen hadde, soo verootmoe-2dighde ende mortificeerde hy my van deghe, segghende, ghy enGa naar voetnoot2 3weet, noch en verstaet niet het ghene ghy daer gheschreven hebt, 4&c. Ende hy seyde de waerheyt; ick heb'er somtydts in verstelt 5ghestaen ende by my selven mede ghelachen, hoe dat ick dorst 6met sulcken verheven ende over-pure leeringhen voor den daghGa naar voetnoot6 7komen, die om soo te segghen, maer en begonst te wandelen inden 8wegh der deughden ende des inwendighen levens; maer ick sup-Ga naar voetnoot8-99ponere, dat den Beminden my alsdan thoonde ende leerde 't eynde, 10daer ick toe komen moest, ende op dat mijnen Biechtvader hem 11een luttelken daer naer soude reguleren, om my aen te leyden, endeGa naar voetnoot11 12te regeeren, ghelijck hy oock dede naer de gratie, die in hem was. | |
[pagina 68]
| |
13Eerst voor al dede hy my doen veele penitentien, ende seer nauweGa naar voetnoot13 14verstervinghen in alle mijne sinnen, besonderlijck in't ghesicht endeGa naar voetnoot14 15spraeck; alsoo mijne wooninghe was wel een half myle van ons 16Kerck, soo beval hy my, dat ick gaen en komen soude, sonder 17lancx de strate, oft inde Kercke een ooghe op te slaen, ja selfs en 18moght ick gheen staende reflexie nemen op de aerde, ende steenenGa naar voetnoot18 14vande straete, maer moest mijn ghemoet heel verheven houden in 20Godt, sonder te letten op jet anders: in huys en moght ick oock 21niemant aensien, al waert datter jemant vremts uyt oft in gonck; 22daer niet meer op lettende, dan oft ick blint hadde gheweest. 23Door de gratie Godts volbrocht ick heel ghetrauwelijck het 24ghene hy my beval; my en ghedenckt niet, dat ick oyt het minste 25versuymt hebbe van in alle manieren hem ghehoorsaem te zijn, al 26hadde ick'er moeten van sterven; ick en wiste niet van de minste 27replicke, oft verkiesen te thoonen, niet meer als oft ick gheenGa naar voetnoot27 28natuer ghehadt en hadde; mijne ziele, ja heel mijn natuer was ghe-Ga naar voetnoot2829lijck een ghemoedigh was, om de selve te draeyen, te krommen endeGa naar voetnoot29 30te rechten, ende in te drucken alle, dat hem beliefde; ick was ghelijck 31een onnoosel kindt, sonder wille; sonder verstandt, sonder goet-Ga naar voetnoot31-3232duncken, sonder verkiesen, sonder ergh, soet ende stille, ghelijck eenGa naar voetnoot32 33duyfken; het was de gratie Godts, die dit in my dede, sonder mijne 34verdiensten. |
|