Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
XIII. Capittel1Korts daer naer wiert ick eens subitelijck gheraeckt in mijne Ziele,Ga naar voetnoot1 2ende bestraelt met eenen Goddelijcken strael, die my klaer dede 3sien de verfoeyelyckheyt, ende verworpentheyt van de vergancke-4lijcke dinghen, ende van alle het gene dat in de wereldt is; ende 5de weerdigbeyt, verheventheyt, beminnelijckheyt, ende ghenoeghe-6lyckheyt van de altijdt duerende eeuwighe goederen, diemen becomt 7door het verfoeyen ende verlaeten van al dat in de werelt is, ter 8liefde JESUS; dit was een vertooninghe der waerheyt, die in mijneGa naar voetnoot8 9ziele veroorsaeckte een krachtighe beweginghe ende roeringhe, omGa naar voetnoot9 10de werelt te verlaeten, ende my te begheven, om Godt te dienen 11in een Klooster. 12Naer mijn duncken gaf Godt my alsdan yet te smaecken van de 13glorie ende ghenoechte des Hemels, op dat mijn herte hem te beter 14soude onthechten van alle affectien des werelts, ende verlieft blyvenGa naar voetnoot14 15op de eeuwighe ghenoechten, &c. Dit geschiede op den avondt 16van S. Stevens-dagh, te weten sijne Vindinghe in Augusto, welckenGa naar voetnoot16 17Feest-dagh tot Rijssel seer solemnelijck gheviert wort, als PatroonGa naar voetnoot17 18vande Hooft-kercke; op welcken avont ick seer beroert ende be-19weeght wiert tot traenen door 't hooren luyden vande klocke, waer 20door my in de memorie quamp de grootheyt, weerdigheyt, endeGa naar voetnoot20 21verheventheyt der Heylighen; het gene de H. Kercke ons te kennen 22gheeft door het solemneel vieren van hunne Feest-daghen. 23Ick bleef van dien tydt af seer wel gheneghen tot de devotie ende | |
[pagina 43]
| |
24Godtvruchtigheyt, ick begonst smaeck ende treck te kryghen in 't 25gene Godt aengaet, oock om te doen eenighe penitentien; ick sliep 26langhen tydt op een bert, met eenen Heylighen haet op my selven,Ga naar voetnoot26 27tot dat het vande Jouffrou van den huyse ghemerckt wiert, die 't 28my belette; ick was oock seer gheneghen, om het Woordt Godts 29te hooren, ick hoorde dat met aendachtigheyt ende smaeck; ick 30was geerne alleen; ick vont oock grooten smaeck in 't ghebedt, 31kreghe affectie, ende devotie tot de heylighe Beelden, ende dede 32daer voor geerne mijn devotie; mijne affectie ginck meer ende meerGa naar voetnoot32-33 33af van de werelt, maer noch niet seffens gheheel; ick ghevoelde 34noch somtyts eenighe ghenegentheyt daer toe, door dien dat mijneGa naar voetnoot34 35resolutie noch niet vast en stont, om de werelt gheheelijck te ver-Ga naar voetnoot3536foeyen; daerom was ick noch geerne fraey ghekleedt. 37Naer dat ick daer een jaer ghewoont hadde, quam ick wederom 38t'huys, wesende nu 17. jaeren oudt; ick bleef door de Goddelijcke 39gratie seer wel gheneghen tot Godt ende tot de Godtvruchtigheyt; 40nochtans leefde ick noch al in 't ghene de werelt aengonck, princi-41palijck in ryckdommen van goedt en gelt, het welck ick in ons huys 42sagh in groote abondantie; mijn herte trock daer seer toe, om dieGa naar voetnoot42 43te besitten, te ghebruycken, ende te ghenieten. 44Mijnen Beminden bemerckende, dat dit als een aen-lockende 45aes my van hem soude hebben doen vervremden, soo en betrouw-46de hy my niet langher aldus te swemmen tusschen de baeren vande 47ghenoechten en plaisieren des werelts, op dat ick daer in smaeck 48vindende, my in de selve niet en soude verdroncken hebben. |
|