je zoo erg verlangt thuis te zijn zal ik op een trammetje tracteeren, stelde moeder voor.
Het was een rumoerig troepje in de tram. Ze praatten allen door elkaar en de tweelingen en Jettie knepen elkaar gedurig in den arm of stootten elkaar aan en proestten het dan uit van de pret. En moeder, die anders heel streng op zulke dingen lette, zat maar te glimlachen en zei niets.
- Wat moet er nou gebeuren? vroeg Jo, toen ze in de gang stonden. Moet ze eerst vertellen van haar logeerpartij, of....
- Me dunkt eerst het andere, besliste moeder. Wacht, even gauw theewater opzetten. En kom nu eens mee, Francis.
Gedwee volgde Francis haar moeder, terwijl de jongeren haar als in triomf naar het gangetje van den uitbouw duwden.
- We hebben iets veranderd, Frans, terwijl je weg was, zei moeder. Nu moet jij die verandering eens zien.
Meteen duwde zij de deur van het bergkamertje open. Maar het was geen bergkamertje meer. Het was het gezelligste meisjeshokje geworden, dat iemand zich kan voorstellen.
De gewitte muren waren zachtgeel gekleurd, evenals het plafond. Bij wijze van lambriseering was jute gespannen, dat met groote gekleurde streken was opgewerkt. Boven langs den muur liep een aardige fries van bloemen en bladeren. Een mat lag op den grond. Er stond een laag stoeltje, een paar gemakkelijke stoelen, een schrijftafeltje, een boekenkastje met een gekleurd gordijn er voor en in een der hoeken zelfs een kleine divan. De electrische lamp, die van de zoldering hing, was bedekt met een kapje van gekleurd cretonne, met een randje van kralen. Aan den muur hingen haar eigen platen en teekeningen.
Stom van bewondering en verbazing stond Francis op den drempel.
- Is.... is dat.... stamelde zij eindelijk.
- Dat is jou kamertje, lieve kind, zei haar moeder. Je begint recht te krijgen op een eigen hokje en we hebben dit als verrassing voor je in orde gemaakt. Daarom wilden we je zoo graag een paar weken weg hebben, begrijp je?
Francis begon de werkelijkheid te zien van dit kamertje, dat haar een oogenblik een droom had toegeschenen.
- Maar het is te mooi, het is werkelijk te mooi.
Auteursrecht onbekend