Dr. Schaepman. Deel 1

maart 1844-juli 1870

LXXX
Het jaarfeest van vader en mama.

Den 26en Januari werd vader Schaepman 59 jaar. Een brief van Herman, natuurlijk:

Mijn zeer waarde vader,

‘Dat is nu na een heel langen tijd de eerste maal dat ik er niet bij ben en U 's morgens niet om den hals kan vliegen en U de hand eens goed zeer drukken en U feliciteeren met uw verjaardag. In elk geval weet gij dat ik er tóch bij ben. Ik lees voor U de mis - als het kan op het graf van St. Petrus, en bid zooveel voor U dat gij er nog meer aan hebt dan dat ik bij U was. Vader, ik hoop dat Onze Lieve Heer U dit jaar goed zal zegenen, en dat Hij maken zal dat gij op een mooien morgen met Mama in een wagon 1e klasse stapt en op uw koffers staan hebt: par Cologne, Darmstadt, Bâle, Genève, Mont Cenis, Turin, Florence, Rome.

Ik heb Zondag 17 dezer bij Mgr. Darauni gedineerd met den marquis de Banneville, ambassadeur de France à Rome, met den generaal Kanzler, den kolonel d'Argy, etc. Het was er fijn en het diner heeft mij goed gedaan.’

Enkele dagen daarna was 't feest van Mama, en zooals op elke plechtigheid moest er een vers van Herman zijn.

‘De dichter vraagt:

Vrolijke zangster, vol leven en lust,
Is in uw boezem de dichtgloed gebluscht,
Hebt gij geen toontjen naar luim en naar wil,
Vrolijke zangster, hoe zijt ge zoo stil?

Dartelend wezen, vol jok en vol spel,
Anders dan hebt gij uw mondjen toch wel,
Waarom te zwijgen, nu ik u verlang,
Kruip uit uw schelpjen en zing mij uw zang!

[p. 374]

 

Strijk naast mij neder op geurige wiek,

 

Geef mij een toontjen vol hemelmuziek,

 

't Heerlijkste liedje vol zielsmelodie,

 

Kom nu, mijn zangster, gij weet wel voor wie.

‘Het zangstertje zegt:

Graag zou ik zingen, mijn meester en heer,
Dat het weergalme van heinde en van veer.
Graag zou ik jub'len mijn lieflijksten zang,
Maar voor deez' eene is 't hartjen mij bang!

'k Geef U den degen in 't strijdbaar gewoel,
'k Schenk U den beker bij 't feestlijk gejoel,
Wilt gij een liedjen, ik dartel en zing.
Maar voor deze eene ben ik te gering.

Wat er toch omgaat bij moeder en kind,
Kent slechts het harte dat voelt en bemint,
Dat zich getrouw bleef in vreugde en in smart:
Geef aan uw moeder de taal van uw hart.

‘Beste Mama, neem het dan daarmee voor lief. Woorden zijn eigenlijk wel niet veel, maar als ze goed gemeend zijn is er toch wel iets mee te doen. We meenen het goed, mamaatje, en geloof maar dat ik je van ganscher harte feliciteer. Pas nu maar braaf op en word mij niet te grijs als ik terugkom. Onze Lieve Heer zal 't andere wel doen.

Ik ga, zonder gekheid, nu in een echt palazzo wonen, en geen kleintjen ook, Het is wel 170 trappen hoog, maar dat is minder, want ik word er toch niet moei van. Maar wat dunkt je, in het palazzo Colonna! Het eigendom der echte Colonnaas. De portretten van al de personen uit Rienzi hangen er levensgroot. Sommige (latere) van Van Dyck en Rafaël’.

Die verhuizing liep spaak, waarom weet ik niet. Voorloopig bleef hij bij zijn mindersoortigen graaf.