Dr. Schaepman. Deel 1

maart 1844-juli 1870

[p. 302]

LXIII.
Ter zalige gedachtenis van pater Wilde S.J.

Dadelijk toen Schaepman aankwam had hij een kort bericht naar zijn ouders gestuurd: dat hij er was. En den 14en schrijft hij in zijn langen reisbrief: ‘In St. Pieter heb ik al een gebedjen voor U gedaan’¹⁾

Herman had van zijn neef-Aartsbisschop de opdracht meegekregen zich voor de stoffelijke aangelegenheden van zijn Romeinsch verblijf aan te melden in 't Jezuietenklooster, op het Gesuplein. Daar moest hij vragen naar Pater Wilde, een vriend van Monseigneur. Pater Wilde, de Romeinsche vader van alle Zouaven, dus ook van hem.

‘Kwam men in de breede gang van 't klooster, altijd kon men daar, aan 't einde van die gang, voor de deur van de eenvoudige cel van pater Wilde, een aantal zouaven vinden, wachtende op de terugkomst van hunne voorgangers om op hunne beurt bij den goeden pater te worden toegelaten. Kwam men des middags tegen vijf uur bij het kamertje op de Bibliotheek, waar de pater zijn audiëntie gaf, dan kon men er tientallen zouaven zien die beurtelings hem te spreken hadden... Die Bibliotheek gesticht door pater Wilde, was langs het Campo de Fiori. Daar kwamen de Hollandsche jongens na den dienst bijeen om over het vaderland, familie en vrienden te spreken, zich met het vaderlandsche kaartspel of andere spelen te vermaken, zich in de Hollandsche bladen op de hoogte te houden van het nieuws in de Heimath, of onder het rooken van een pijp portorico of baai, met elkander te praten.’²⁾

Pater Wilde bracht zijn jongen landgenoot bij een familia nobilis, aan lager wal geraakt en zoo goed als 't ging door de paters recht gehouden. 't Was in de Via del Sudario, no. 35, achter de kerk van St. Andrea della Valle, vlak nevens den huidigen Corso Vittorio Emmanuele.

1) Brief aan zijn ouders. 14 Oct. '68.

2) Gedenkboek der Pauselijke Zouaven, door A. Nuyens, 316-317.

[p. 303]

't Viel Herman mee. De menschen waren braaf, de beestjes minder; maar dien geesel kon hij ook elders, zelfs in 't Vatikaan niet ontsnappen. ‘Ik ben perfect tevreden. Alleen zal ik wel spoedig mager zijn; want de vlooien zuigen mijn bloed bij plassen op. Ik heb uw appeltjes voor den dorst gevonden, en zal ze (een is er op) nog lang als een souvenir van u bewaren. Ook heeft een of ander engeltjen mij nog een nieuw paar schoenen gebracht, merci...’

... Ik loop al met een steek op.¹⁾

Den tweeden dag ging hij zich aanmelden bij den prefect der Propaganda, bij kardinaal Barnabo als Hollandsch priester, student in de theologie, aartsbisdom Utrecht, neef van Mgr. Schaepman. De ontvangst was heel vriendelijk, en de kardinaal beloofde hem voor de volgende week een receptie bij den Paus...

De Romeinsche burger naar Gods roeping moest zich ook heel braaf voor den Staat laten inschrijven, bij baron du Chastel, den Hollandschen ambassadeur, broeder van den bekenden katholieken werker, die zooveel had gedaan voor 't herstel van de Nederlandsche hiërarchie.²⁾ Deze jongere du Chastel, ook een verdienstelijk man, was echter te zeer ge- en verwikkeld in de diplomatie om zich naar wensch met Schaepman in te laten. Toch ontmoetten ze malkander dikwijls en hartelijk.

1) Brief aan zijn ouders, 14 Oct. '68.

2) Over de Du Chastel's zie Albers, Geschiedenis van het Herstel der Hiërarchie II, bldz. 46.