Sapienza. VVijsheyt.
Een naeckte en schoone Vrouwe, deckende alleene met een kleed, hare beschaemde leeden, staende mette voeten op eenen Scepter, siende een straele uyten Hemel, die haer aengesicht verlicht, hebbende de handen vry van alle beletselen.
Hier wort de Wijsheyt gemaelt, die met het Geloove over een komt, en die alleene bestaet in de beschouwinge van God en verachtinge van de aerdsche dingen. Waer van geseyt wort, die my vint, sal 't leven vinden, en sal heyl putten van den Heere. En daerom wordtse naeckt gemaelt, als die voor haer selve, niet veele ciersels noch rijckdom van noode heeft, konnende met reeden seggen, dat wie haer besit, dat die alle de goederen by sich heeft, doch niet met de verwaentheyt van de Philosooph Bias, maer met een Christlijcke ootmoedigheyt, gelijck de Apostelen Christi: Want wie door de kennisse en Liefde God besit, besit het beginsel, waer in alle geschapene dingen, veel volmaeckter, als in haer eygen weesen selve, werden gevonden.
Dese beeldnisse vertreet den Scepter, tot een teycken der verachtinge van de eere deses Werrelts, die de staetsucht in eere houdende, doen dat de Mensche de Wijsheyt niet kan naederen: Want dit is haer eygen, datse ons verlicht: maer de staet en eersucht doen, dat de sinnen en gemoederen werden verdonckert.
Zy siet met vrolijckheyt op de Hemelsche straele, met handen, die vry zijn van alle verhinderingen: Om dat haer eygen is, de Godheyt aen te schouwen, waer toe de uytwendige handlingen, en Werreltsche besicheeden, als hinderpaelen zijn.
Auteursrechtelijk beschermd