Hora Terza. Derde uyre.
Oock een Maeghdeken met de hoofdhayren, als geseyt is, maer die van vooren tusschen het blond en swart zijn. Wesende gevleugelt als de andere, met een bevallige maniere om te vliegen, met korte en lichte kleederen van weerschijn, te weten, twee deelen wit en een deel root: Want hoe de Son hooger uyt het Oosten rijst, hoe het licht te grooter wort, en van dese ure verstaet het Ovidius, als hy seyt:
In 't kriecken van den dagh, plagh d'Hemel paers te schijnen,
Maer door der Sonnen glans, soo moet al 't root verdwijnen.
Het houd, mette rechter hand, seer aerdigh, het teycken van Mercurius, en met de slincker een Sonne-wijser, waer van de schaduwe de derde ure aenwijst. De vinder hier van is Anaximenes Milesius, discipel van Thales, waer van Gellius dit uyt Plautus verhaelt:
God geef dat hy vol rampen leeft,
Die d'uren eerst gevonden heeft:
En die dees Wijser heeft gesmeet,
Die my den dagh by stucken meet.
Auteursrechtelijk beschermd