Malevolenza. Quaedwilligheyt.
Een oude Vrouwe met ingevallen oogen, leelijck, onthult en mager, met een hoop barnende netels in de hand, en een Basilisc ter sijden.
Dese komt uyt de selve aert als de genegentheyd, waer uyt de haet komt: Maer om datse soo aenmercklijck niet is, en meer ingetrocken, soo isse een oude Vrouwe in dese plaets afgemaelt, om dat de Ouderdom dieselve voortbreght: En om dat de Iongelingen, als van nieuws, in de Werlt komen kijcken, soo dunckt haer oock, dat alle dingen nieuw zijn, en daerom beminnen zy dieselve: Maer de oude lieden, als wars zijnde van alle dingen te sien, hebben lichtlijck van alles de walge.
Zy is onthult, om te betoonen dat de quaedwillige geen behagen scheppen in de goedwilligheyt, jae zy schricken daer voor als voor de Pest, die den soeten ommegangh besmet; 't welck de Basilisc te kennen geeft, die alleen met het gesichte den Menschen vergiftight. De magerheyt is een werck van gestaedige hertseer, diese draeght over het bekende goed en 't welvaeren van haeren even-naesten.
De Netel, gelijckse tot dese beeldenisse wel past, alsoo pastse oock aen de quaedsprekentheyt, want gelijck de Netel steeckt, naelaetende een smerte sonder wonde, alsoo tast oock de quaedspreecker wel het lijf of goed niet aen, maer quetst de eere, die hy naulijx weet, watse is; gelijck eenige Philosophen seggen. Nochtans so quetst en mishaeght het een yder, wanneer hy sich vind geraeckt, jae zy openbaert sich in 't minste, wat eenighsins de eigen eere magh aengaen.
Auteursrechtelijk beschermd