Meditatione. Overdenckinge.
Een Vrouwe van bedaeght Ouder, oock statigh en zeedigh van opsicht, die op een hoop boecken sit, hebbende de slincker hand onder 't hoofd, de rechter sijde nae de slincker buygende, sittende seer aendachtigh, hebbende op de rechter knie met de ander hand, een toegeslooten boeck, waer tusschen zy eenige vingers houd.
Alsoo de Overdenckinge een vaste overweginge is, die op de eenvoudige Deughd van alle dingen siet, soo betaemen haer oock de bovengeseyde hoedanigheden: Want in dees Ouder, is het verstand bequaem, om het waerachtige te onderscheyden. De statigheyt en zeedigheyt scheyden sich niet, van 't geene d'Ouder en de oefningh betaemlijck is.
Het aendachtigh gesicht, bediet de wichtigheyt van haere gedachten, die de sinnen in die dingen hebben ingenomen, om niet by geval, maer om volmaecktelijck hare werckingen uyt te voeren. Waer over Ausonius in 't spel van de seven Wijsen aldus seght, daer is niet dat meerder sorge vereischt, als over te leggen wat men doen sal, want de onbedachte worden door het geluck, maer niet door raed of overlegginge bestiert.
Datse op de boecken sit, kan de geduyrigheyt van haere eygen werckingen, vertoonen, die in de boecken gegrondet zijn: die daer inhouden de eerste natuyrlijcke beginselen, door de welcke men voornaemlijk komt tot naespeuringe van 't waerachtige.
Het gesloten boeck, daer eenige vingers tusschen zijn, bediet, datse een overpeinsinge of weerslagh maecken, over de kennisse der dingen, om een volmaeckt en goed gevoelen vast te stellen, waer uyt dan eere en alle goed sal konnen volgen; gelijck dit bygaende gedicht uytdruckt:
Wel hem! die van de sorgh des Werrelts is ontslagen,
En peinst in 't eel gemoed, naer 't Goddelijck behagen:
Dees kan d'aenstaende eeuw, wat seeckers doen verstaen,
Waer door de Mensch vermagh op Waerheyds pad te gaen,
Dies wort hy wel te recht met eeuwigh lof verheven,
Soo dat zijn goede naem onstersfelijck sal leven.
Auteursrechtelijk beschermd