Fato of Noodlot.
Een Man rijcklijck gekleet in een breed linnen laecken, staerende op een sterre nae den Hemel, die midden in een helder licht uytblinckt, zijnde van alle kanten beset met eenige donckere wolcken, waer uyt een goude keeten, in 't rond komt nederdaelen: Aldus is die van Homerus in zijn VIII boeck van de Iliade beschreven. En dit bediet, nae dat Macrobius en Lucianus verhaelen, een t'saemenvoeginge en band van de Godlijcke mette Menschlijcke dingen, als mede een verbindinge van de Menschlijcke voort-teelinge met haeren oppersten Schepper, diewelcke, als 't hem belieft, soo treckt hy die tot hem, en doet onse sinnen nae den hoogsten Hemel op stijgen, alwaer wy andersins, door onse aerdsche krachten, niet souden geraecken. Derhalven wilde Plato dat dese keeten de kracht was, van de Godlijcke Geest, en van zijne Hemelsche vlamme, van de welcke de verhevene gemoederen, dickwijls zijn overgevoert, tot voortreflijcke daeden.
Het linnen kleed, seyt Pierius, stelden de oude Egyptische Priesters voor het Fatum of Noodlot, gevende voor reeden, dat, gelijck het linnen een vrucht en een voorteelinge van de Maene was, dat alsoo de Menschen mede de veranderinge des Hemels waeren onderworpen. Dese en de naevolgende beeldenisse hebben wy beschreven
Auteursrechtelijk beschermd