Invidia. Nijdigheyt.
Een oude verschrompelde leelijcke Vrouwe, met een mager en uitgeteert lichaem, scheele oogen, met verroestige kleederen, wesende gantsch onthult, en onder haere hoofdhayren sullen eenige Slangen gevlochten zijn, eetende haer eygen hert, dat zy in de handen heeft.
Zy wort oud geschildert, om dat zy een oude vyandin van de Deughd is. De Slangen in plaets van de hoofdhayren zijn de quaede gedachten, waermede zy in gestadige beweginge blijft van eens anders schade, zijnde altijd vaerdigh om haer venijn in de herten van andere te spreyden, sonder welcke zy nimmermeer kan rusten, of moet haer eygen hert op knaegen, 't welck een groote straffe van de Nijdigheyt is; gelijck oock Sanazarro seyt.
Nijdigheyt in dicht gevolght.
O Nijd! ghy zijt gantsch bleek en vael,
V lijf is magher, dorr' en kael,
Van Ooghen scheel, 't nat op de Wangh,
Aen elcke Hoofdhayr hanght een Slangh.
V tanden sien, gelijck een roest,
V weesen is als dol en woest,
V borst die krielt van bittre gal,
V tongh 't venijn spouwt overal.
Noyt voeldy rust noch herten-vreughd,
Maer zijt in 's anders smert verheughd:
Doch anders zydy stuyr en wreed,
En altijd treurigh waer ghy treet:
Iae als ghy wacht op u gety,
Daer hebdy hondert ooghen by.
Wegh, wegh, vervloeckte Vyandin;
Flux packt u uyt mijn oogh en sin.
Auteursrechtelijk beschermd