Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Vita Contemplativa. Aendachtige Leven.

Het aendachtige Leven wordt van de Ouden afgeschildert, een Vrouwe met het hoofd ten Hemel gekeert in groote nedrigheyt, met een blinckende straele die haer verlicht, houdende de rechter hand om hoog en recht uyt, haer slincker leegh en gesloten, met twee kleyne vleugeltjens op 't hoofd.

Aendachtigheyd is, God te kennen en hem te genieten, sich de volmaecktheyt inbeeldende: diewelcke bestaet in wel te geloo-

[p. 290]

ven, te weten in een suyver en levendigh geloove.

De vleugels op 't hoofd, bedieden de opheffinge van 't verstand, 't welck niet toelaet dat onse gedachten sich souden vernederen, nae de aerdsche en verderflijcke dingen, alwaer het dickwijls leert de eedelheyt der ziele en de suyverheyt van de kuysche of reyne begeerte: Daerom wortse geschildert datse nae den Hemel siet, van waer een glans komt die haer verlicht: Want een gemoed bequaem te hebben tot aendachtigheyt, is een besondere gave Godes, gelijck David seyt: Heere helpt my, en ick sal aendachtigh zijn in uwe Gerechtigheden.

Zy staet needrigh, om dat God den needrigen verheft, en den hoveerdigen tegenstaet. D'eene hand recht uyt en om hoogh, en d'ander geslooten en om leegh, betoont de ontlossinge van 't gemoed in de hooge Hemelsche gepeynsen; en 't kleyn behagen datse heeft tot needrige aerdsche begeerlijckheden.