Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Gelosia. Ieloursheyt, Minyver.

Een Vrouwe in 't blauw Camelot, als met Zeebaeren geciert, wiens kleed vol ooren en oogen sal zijn, met vleugels aen de schouderen, hebbende een Haen in den slincker arm, en in de rechter hand een doornen struyck.

Ialousie is een quellinge en een vreese, die daer doet dat de dapperheyt der Deughd of van eens anders verdiensten, te boven

[p. 215]

gaende de deughdlijcke hoedanigheden van die hy mint, niet wegh neemt de besittinge van de beminde saecke.

Men schildert de Ieloursheyt met eenen Haen op of onder den arm, om dat dat Dier het alderjelourste, wackerste en looste is van allen. De vleugels bedieden de vaerdigheyt en snelligheyt van haere wispeltuyrige gedachten. De oogen en ooren op 't kleet gemaelt, beelden af de gestadige sorge van de jaloursche lieden, om alles te sien en hooren, en op de alderkleynste dingen scherp te letten, jae op de ooghwencken, van die men bemind. Waer over Tasso aldus singht:

't Ieloursche Meysken loert met hondert oogen uyt,
En duysent ooren staen te luystren op 't geluyt.

De struyck met doornen, betoonen de moeylijcke pricklingen, waermede de jaloursche niet anders gepijnight worden, dan ofse met scherpe doorens worden gesteken. En daerom worden haer dese in de hand gegeven.