Religione. Godsdienst.
Een Vrouwe van een seer schoon opsicht, rontom met blinckende straelen, de borst wit en open, hebbende vleugels op de schouderen, met een gescheurt en slordigh kleed, staende ter syden een Kruys, en de rechter hand ten Hemel opgeheven hebbende, houtse een Boeck, als een Spiegel, alwaer 't inhoud des Wets geschreven staet: Ghy sult God uwen Heere lief hebben uyt gantscher herten, ziele en gemoed, dit is 't hooghste Gebod: Het tweede is dit gelijck, Ghy sult uwen naesten lief hebben, als u selven: in dese twee geboden hanght de Wet en de Propheten.
Zy leunt op 't dwars hout van 't Kruys, alwaer aen de slincker hand een toom hanght, met haere voeten den Dood vertredende, schijnende of 't Kruys op den bergh van Calvarien stont. Alwaer een seer treflijck verstand een gedicht op gemaeckt heeft, soo aerdigh, dat het oock geene nytlegginge van noode heeft, van desen inhout, aldus.
t'Saemenspraeck, de Mensch en Religie.
M. O Vaders liefste kind, vol Goddelijcke Reeden,
Hoe gaedy soo beroyt in dees gescheurde kleeden?
R. Ick walgh van 's Werelts prael en van der Menschen eer.
M. Wat Boeck is 't dat ghy draeght? R. Mijns Vaders Wet en Leer.
M. En waer toe naeckt van borst? R. Om 't oprecht hert te toonen.
M. Hoe dus geleunt op 't Kruys? R. 't Kruys overtreft de kroonen.
M. En waerom doch gevlerckt? R. Ick leer ten Hemel gaen.
M. Wat leert dees heldre glants? R. Het donckre hert versmaen.
M. Wat teugel aen u sy? R. Ick tem de dolle sinnen.
M. En waerom hier de Dood? R. Ick kan den Dood verwinnen.
Auteursrechtelijk beschermd