Preghieri. Gebeden, Aenroepingen.
Twee oude beschrompelde, droeve, mancke, scheele en swaermoedighe Vrouwen, in 't blaeu gekleet, gelijckse Homerus afmaelt: Manck wordense, misschien, gemaelt, om als men wil bidden, men de knyen buyght: ofte om datse met een twijfelachtigh of manck gemoed gaen te bidden, hebbende gantsch geene seeckerheyt, om te verkrijgen 't geene zy bidden.
Het aengesicht staet droef, overmits de Gebeden zijn werckingen die den aflaet uytdrucken, en een gebreck van dingen, die zy niet hebben: of een vreese van die niet te verliesen, 't geene zy vrywilligh besitten: en debehoeftigheyt, alhoewel die een oorsake van volmaecktheyt is in de stad, gelijck Aristoteles seght, niettemin isset een teycken van gebreck, baerende treurigheyt en magerheyt in besondere Menschen, gelijck hy voorder seyt, en daerom wortse oock aldus afgemaelt.
Scheel zijnse, om uyt te drucken door de verscheydenheyt en 't gesicht haerder oogen, het onderscheydt van 't opmercken haeres verstands, wesende gemeenlijck van tegenstrijdige meeninge, te weeten, die geene die een ander bid, en die geene van wien wat wort gebeden.
Het blaeu kleed beeld af, dat de Gebeden van Hemelsche verwe moeten wesen, niet vermomt noch geveinst, noch met gemaeckte reedenen opgesmuckt, maer reyn, suyver, oprecht en waerachtigh, indien de Mensche wil verkrijgen 't geene hy wenscht en begeert.
Auteursrechtelijk beschermd