Logica. Bewijskonst.
Een Vrouwe die bedeckt is van aengesicht, in 't wit gekleet, met een bovenrock van verscheyden verwen, vertoonende dat zy met geweldige kracht van handen eenen knoop wil maecken in een ruw dick touw, ter syden haer leyt vlas of hennip om andere touwen te maecken.
Het gedeckte aengesicht van dese beeldnisse, vertoont de swaerigheyt, en hoe 't onmogelijck is ten eersten aensien, dieselve te kennen, gelijck het sommige meenen, als die daer geloven, dat wanneerse haer verstand slechts ses maenden daer in hebben besigh gehouden, dat het noch al te veel is: daerse in ses jaeren daer nae noch haere bepaelinge niet weeten: Om het eerste aensien uyt te drucken, soo wort het aengesicht vertoont, overmits het gesichte het eerste is, waer op de Mensche siet.
Het witte kleet worter door de gelijcknisse van de waerheyt by gestelt, gelijck boven geseyt is, diewelcke door veele waerschijnlijcke dingen bedeckt is, waer op veele staerende, soo siense deselve daer door, en datse onder verscheiden verwen bewimpelt is. Want de waerheyt, door waerschijnlijcke dingen en door behoorlijcke manieren van trap tot trap voortgebracht zijnde, so komt eyndlijck de bewijsreden, diewelcke is als een kasse, waer in de waerheyt leyt beslooten: en wort daer nae geopent door de sleutels, als geseyt is, van schickelijcke besluytredenen, die door de verscheydene verwen worden uytgedruckt, diewelcke wel eenige gelijckheydt hebben met het licht, maer daerom hebbense soo veele lichts niet, als het wit, 't welck haere allersuyverste werckinge is.
De koorde waer in zy den knoop strickt, betoont, dat dat een vast besluyt is, 't welck voornaemlijck bestaet in de meeninge van den Bewijsredenaer: en van de gelijckenisse van 't touw wort geseyt, dat de Bewijsredenaer den Mensche soodaenigh bind, dat hy niet anders weet als jae te seggen: en in 't tegendeel, in de waerheyt, die van hem vertoont wort, en in sijne proeve, diewelcke in dese konst gegrondet is, soo zijn 't onoplosselijcke knoopen, voor andere konsten, hoedanigh die oock mogen wesen, 't zy datse het door kracht of door 't verstand doen. En de ruwigheyt van het touw, bediet de swaerigheyt van de stoffe.
De hennip die op der aerde leyt, betoont, dat het ampt van de Bewijskonst niet alleen is een knoop te leggen in een gemaeckt touw, maer oock om 't selve touw te versorgen door haere eygen konst, 't selve te hulpe komende door eenige beginselen van de natuere, leerende haere naemen, voorstellen, en alle andere deelen, kennen, als een wercktuygh van de bewijsinge, 't welck is haer waerachtigh en oprecht wercktuygh.
Auteursrechtelijk beschermd