Crepusculo della Matina. 't Aenbreken of kriecken van den dageraed.
Een naeckt kindeken uyt den bruynen, hebbende vleugels aen de schouderen van gelijcke verwe, staende vaerdigh om hoog te vliegen, hebbende op den top van 't hoofd een groote klaerlichtende sterre, in de slincker houd het een omgekeerde waeterkruyck, waer uyt kleyne druppelen waeters vallen. Mette rechter hand houd het een ontsteken fackel, nae achteren om leeg gekeert; in de locht sal een swalu vliegen.
De dageraed, soo Bocatius seyt, is een twijfeling, als of men nae den dag raeden soude, en of dat deel van den tijd, totte voorgaende nacht of totte aenkomende dag te rekenen zy, wesende d'een soo nae als d'ander. Hierom word het bruyn geschildert.
Een gevleugelt kind sullen wy vertoonen, zijnde als een deel van den tijd, om uyt te drucken de snelligheyt dieder tusschen beyden komt, en die oock haestig vergaet.
Het opvliegen vertoont, dat het kriecken van den dag aenkomt, en dat door de wittigheyd die in 't Oosten verschijnt.
De groote en helblinckende sterre, die op 't hoofd staet, word Lucifer, dat is Lichtdraeger, geheeten. En daer door gaven de Egyptenaers het aenbreken van den morgenstond te kennen. En Petrarcha willende vertoonen dat dese sterre voor 't kriecken van den dag komt, seyt aldus:
Gelijck dees lieve sterre staet,
In 't Oosten eer de Son opgaet.
Dat het kleyne water druppels uyt de kruycke giet, bediet dat het selve geschied des somers door den dauw, en des winters door den vorst en rijpe, waer over Ariosto aldus singht:
Zy bleef ter schuyl en 't loose dier,
Olympia versliep sich hier,
Ter tijd Auroras gulde radt,
Haer kille rijp op d'aerde spatt.
Auteursrechtelijk beschermd