Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Van des Menschen broosheyt.

Stemme:VVindeken daer het Bosch af drilt.

VVAt mach de broose Mensch bestaen,
Dat hy derf dus prachtigh gaen,
Soo in zeeden, als in kleeden,
En vast stoffen op sijn goed,
Op hooge staet en overmoed?

2. Stel hy vry Godes Wet ter zy,

Die hem dunckt een slaverny:
En sie binnen, met sijn sinnen,
In sich selver en schouw' an,
Waer op hy sich verlaten kan.

3. Eedel te zijn, is dat sijn vreughd?

O, wat is het sonder deughd?
Adam, Eve, in haer leven,
Kenden geenen Eedelman.
Als hy dan sterft, wat is hy dan?

[p. 168]

 

4. Isset op Rijckdom, eer' of goed?

 

O dat is maer ebb' en vloet.

 

Nu verheven, dan verdreven,

 

Nu in hooger eeren trap,

 

Morgen met een Beedlaers nap.

 

 

 

5. Zydy op u gesontheyt trots?

 

't Is een zegen uwes Gods.

 

Ach ellendigh, onbestendigh,

 

Jae veel brooser als een glas,

 

Pijndy het slechts, het breeckt soo ras.

 

 

 

6. Stofdy op schoonheyt of verstand?

 

't Een is wind, en 't ander schand:

 

Hoe ras valt sy, hoe ras ralt hy,

 

Schoonheyt en de eygen waen,

 

Sullen gelijck een bloem vergaen.

 

 

 

7. Of zydy moedigh op 't geluck?

 

Heeden vreughd, en morgen druck.

 

't Luck laet vooren, haer eerst hooren,

 

Maer als 't Luck haer rugge wend,

 

Dan heeft u vriend noch maeghd' gekent.

 

 

 

‘8. Wel hem die sich in Gode keert,

 

‘En uyt sijne wercken leert,

 

‘Dat dees have, en dees gaven,

 

‘Zijn geschencken t'sijnder eer.

 

 

 

‘9. Niet totte pracht noch hoovaerdy,

 

‘Noch tot 's Werrelds slaverny,

 

‘Noch tot weelde, die noyt teelde,

 

‘Als verweende overdaed.

 

‘Houd dan in Gods geschencken, maet.