Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Die Mint die lijd veel pijn.
O Adelijcke Vrouw,
Die uyt den Hemel daelt,
Door een verborgen kracht:
Die altijd blijft getrouw,
En met u gonst bestraelt,
Het menschelijck geslacht.
Ghy zijt die geen,
Die ons gemoed alleen,
Door Godes Geest verlicht,
En met veel gaven sticht.
2. Schoon ick sprack d'Enghlen tael,
En wist verborgentheen,
En had een sterck geloof:
En gaf het al te mael,
Den armen, in 't gemeen,
Ja self mijn lijf ten roof.
| |
[pagina 152]
| |
Ick was een bell',
Ja een luyt ruchte schell':
Soo 't sonder liefd geschiet,
Dan is 't een ydel niet.
3. Al had ick Samsoms kracht,
Kost bergen hier en daer,
Versetten van sijn stee:
De Liefde dit veracht,
Als dieder voor en naer,
De needrigheyt houd ree:
Sy past op faem,
Noch op doorluchte naem,
Want al haer wit en stut,
Streckt tot haer 's naesten nut.
4. Sy is een gave Gods,
Die altijdt sal bestaen,
Als self 't geloof verdwijnt:
De liefde is niet trots,
Maer altijdt onderdaen,
Die op haer naeste schijnt.
Haer soet begin,
Is vreese Godts en Min,
En vriendelijck van aert,
Is sy uyt God gebaert.
5. Sy draeght een vreedsaem hert,
Langhmoedigh en beleeft,
Is wulps noch licht van geest,
Maer heeft in ondeughd smert,
Die yder 't hare geeft:
En lieft de waerheyt meest.
Sy mind de vree,
Meer als 't geslachte vee,
Gedienstigh sonder nijdt,
Soo bloeyts' oock t'aller tijdt.
6. Sy leeft tot niemants schae,
En vrolijck van gemoed
Soo isse reyn en kuysch:
Wel hem! die daer volght nae,
En streeft nae 't hooghste goed,
En herberght haer in huys.
Ey siet haer glans,
| |
[pagina 153]
| |
Is als een goude krans.
Die vyer en vlammen queeckt,
Wanneer sy met ons spreeckt.
7. Ons herte dat ontbrand,
Jae smelt en wort ontzielt,
Door een verborgen treck:
Maer eygen liefd' is schand,
En 's Werrelds liefde krielt,
Vol ontucht en gebreck.
Doch ware Min,
Keert in een vroome sin,
En vestight hare grond,
Op God en sijn Verbond.
8. Sy is de hooghste deughd,
Die alles om Gods wil,
Oock self haer naeste mint.
Sy werckt in ons een vreughd,
Dat wy gerust en stil,
In hem zijn eens gesint.
‘O laet dees lust,
‘In ons niet zijn geblust,
‘Maer datse brand en blaeck,
‘En daer haer wooningh maeck.
De Musijck Noten siet in Lust tot VVijsheyt, De Werreld geeft haer loon. Fol. 184. |
|