Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

't Cananeesch Vrouwtjen, Matth. 15.

Stemme: Een mael gingh ick spaceren.
Of, Ghy Medenblickers.

ALs Christus door de Steden,
En Sidons grensen gingh,
Bestraft hy door sijn reden,
Den Joden sonderlingh,

[p. 107]

 

Die op 't uytwendigh sien,

 

Die door schijn-heyligh poogen,

 

Voor aller menschen oogen,

 

Quansuys het quade vlien.

 

2. Een Cananeesche Vrouwe,

 

Die rant daer Christum aen,

 

Die naer en droef van rouwe,

 

Van achtren komt gegaen:

 

En roept, O Davids Soon!

 

Wilt mijnder doch ontfarmen!

 

Mee-lydigh weest my armen!

 

Gelijck ghy zijt gewoon.

 

3. Mijn Dochter laes gebonden,

 

Door Satanas gebiet,

 

Leyt heerelijck geschonden,

 

Ach Heere hoordy niet?

 

Sijn Jongers traden toe,

 

Sy seyden laetse varen,

 

Sy maeckt te veel gebaren,

 

Wy zijn dit roepen moe.

 

4. Waer op hy haer verhaelde,

 

Hy quam om Isrels huys,

 

Sijn Schaepkens als verdwaelde.

 

Maer laes haer druckte 't kruys;

 

Dies badt s'hem vyerigh aen,

 

Hy sey, wat sou m' u geven,

 

't Broodt waer by kinders leven,

 

En honden mee versaen?

 

5. Sy sprack Heer! van de kruymtjes,

 

Van onder 's Heeren disch,

 

Geniet een hondt noch ruymtjes,

 

't Geen daer vertreden is:

 

V zegen is doch groot,

 

Wilt my een kruymken deelen,

 

V gunst mach niet verveelen,

 

Sy is een troost in noot.

 

6. Vrouw groot is u geloove,

 

V Dochter is gesondt,

 

Danckt Godt den Heer hier boven,

 

Met hert, met ziel, en mondt,

 

Die u gebedt verhoort.

[p. 108]

 

‘Heer wilt ons niet versmaden,

 

‘Maer uyt liefd en genade,

 

‘Verquicken na u woordt.

 

‘7. Wie met gestadigh smeecken,

 

‘Houdt door gebeden aen,

 

‘Die sal noyt troost ontbreecken,

 

‘Maer door 't geloof bestaen:

 

‘Wie klopt en soeckt die vindt.

 

‘Al dunckt u 't kruys te bange,

 

‘Grijpt moed, ten duurt niet lange:

 

‘Godt troost, die hem bemindt.