Abraham onderstaet sijnen Sone Isaac te offeren, Genes. 22.
Stemme: O slaep o soete slaep, duurt langhe.
VVAt strijdt en ramp ontrust een vroom gemoedt?
Wat kropt de Mensch veel stormen op in 't bloet?
Hoe stribbelt onse wil, eer datse stil,
Sich tot 's Heeren juck, en des Werelts druck,
Sich tot 's Heeren juck, wil wennen:
O 't is een Paerd seer quaet om mennen.
2. Maer Abraham volstandigh in de deughd,
Hoort Godts bevel, dat hy sijn soete vreughd,
Sijn lief en eenigh Kindt, en seer bemindt,
Tot een Offerhand, in Morias landt,
Tot een Offerhand sou slachten.
Hoe woelt het hert vol naere klachten?
3. Hy stont vroegh op en sadelt d'Ezel vast,
Hy kloofde hout en ley daer op den last:
Hy liet sijn Dienaers staen, en heeft gelaen,
Isac met het hout, en door hoope stout,
Self het mes en vyer gedragen,
En 't hout ten Autaer op-geslagen.
4. Wel Vader sey de Soon, 't is nu gedaen,
Waer is het Schaep, dat sal ten offer gaen?
Hy sprack Godt sal 't versien, en 't moet geschien,
Mits neemt hy sijn Kind, dat hy strickt en bindt,
Mits neemt hy sijn mes, om keelen:
Denckt hoe des Vaders sinnen speelen?
5. De Engel Godts belette dit bedrijf,
En riep, geraeckt u Kind niet aen sijn lijf!
Ick sie dat ghy Godt vreest, uyt hert en Geest,
Want ghy hebt u Soon, niet geschroomt te doon,
Maer dit lieve Kind sijn leven,
Om mijnent wil gantsch overgeven.
6. Terwijl dat Godt noch met Abraham sprack,
Siet hy een Ram verwart in eene tack:
Hy offert die ten brand, en seecker pand,
Om sijn danckbaer hert, nu verlost uyt smert,
| |
Om sijn danckbaer hert te tooghen,
Als die daer stondt voor Godes oogen.
7. De Engel sprack, Godt swoer soo dieren eedt,
Om uwe trouw, dat ghy u Kind vergeet:
Dat hierom u geslacht, in tal en kracht,
Sal als 't sand aen Zee, als de sterren mee,
Sal in sijne gunst vermeeren:
Om dat ghy hebt gevreest den Heere.
Siet de Musijck Noten in de Lust tot VVijsheyt. Die in 't geraes en in de bange Lucht. Fol. 110.
|
|
Auteursrechtvrij
