Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

't Saligh Af-sterven.

Stemme: Als mijn stondlijn voorhanden is,
Of, Maximilianus van Bossa.

WAnneer mijn glas verloopen is,
Soo moet ick van hier scheyden:
Want door my doch geen open is,
Wilt my dan Heer geleyden,
Want ick oogh op een saligh eynd,
Dus u gesichte tot my wend,
Dat ick u magh behagen.

2. Dat ick dan in mijn oude dagh,

My magh in u vermaecken,
Ick weet dat droefheyt noch geklagh,
Kan mijne uytvaert staecken.

[p. 176]

 

Ick moet de werrelt doch versmaen,

 

Mijn Ouders zijn my voor-gegaen,

 

Ick volgh op hare paden.

 

3. Hoe swaer valt doch de doodt, die geen,

 

Die in de weelde leven,

 

En of sy dan met veel geween,

 

Tot God sich wilden geven.

 

Eylaes! het valt dan dick te laet,

 

Indien sy niet by tijdts van 't quaed,

 

Af-laten, en de sonden.

 

4. Die in des werrelts valsche goed,

 

Haer heyl en weldaet soecken,

 

Dien sal een worm, die stadigh wroet,

 

Haer onverstandt vervloecken:

 

En seggen, dwaes! in dese nacht,

 

Sal uwe Ziel zijn t'onderbracht,

 

Wie sal dan 't goed behooren?

 

5. Hebt ghy dan een ontrust gemoedt,

 

Met boosheyt overladen,

 

Ach dan streckt al u groote goedt,

 

Voor uwe Ziel ten quade:

 

Dan volghter op rouw en beklagh,

 

Want hy schrickt voor den laetsten dagh,

 

Die elck sal overkomen.

 

6. Schoon ghy zijt in verheven staet,

 

Wat sal u dit doch baten?

 

Als ghy u lijf en leven laet,

 

Dan moet ghy 't al verlaten:

 

Hebt ghy niet vroom en wel geleeft,

 

De hoogheyt u geen voordeel geeft,

 

Want God sal die verachten.

 

7. Gods dreygement dat valt seer swaer,

 

Voor die in 't quaed volherden:

 

Sijn oordeel schricklijck is en swaer,

 

Als 't sal voltrocken werden.

 

Want hy sal seggen gaet van hier,

 

Ghy boose in het eeuwigh vier,

 

En draeght daer uwe straffe.

 

8. De vroome dickwijls oock gevoelt,

 

Het knagen van 't geweten,

 

Als hy in sijnen doodt-kamp woelt,

[p. 177]

 

Of God hem had vergeten.

 

Doch hy grijpt weer een vast gemoedt,

 

En troost sich dat door Christi bloedt,

 

Sijn' sonden zijn vergeven.

 

9. Dan seght hy, o mijn Ziel vaer uyt,

 

Waer voor soud' ick my vreesen?

 

Ick hoor der Englen soet geluyt,

 

Ick wensch by God te wesen.

 

Ick heb mijn loop alree volbracht,

 

't Geloof behouden, en verwacht

 

Een kroon van 't eeuwigh leven.

 

10. Wel saligh is hy die dus sterft,

 

En laet de werrelt swerven,

 

Door Christum hy een kroon verwerft,

 

Die nimmer sal bederven:

 

Wie in 't geloof volstandigh blijft,

 

Op dien noch vloeck noch wet beklijft,

 

Maer sal Gods Rijck be-erven.