Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Gaillarde la belle. Of, De schoone die my martilariseert. Of, Nae dien het bitter gaet voor 't soet.
WEl op mijn Ziele weest te vreen,
En soeck in Gode rust,
V Vriend die is u voor getreen,
En siet nu beter lust:
Als ick o God! dit selve pad betree,
Maeck my bequaem dat ick magh wesen ree.
Wanneer ghy klopt dat ick dan vaerdigh stae,
Doet ghy u wil, ick steun' op u genae.
2. V will' is dat ick 't leven laet,
En nae een beter stae,
Ghy hebt doch door een vast beraet,
Besloten dat ick gae:
| |
[pagina 178]
| |
Maeck my bereyt dat ick het aerdsch veracht,
En, door berouw, by 't Hemels zy bedacht:
Ons leven is gelijck een wandelaer,
Die altijdt reyst door menigh moordenaer.
3. Mijn Vriend, eylaes! is voor-getreen
En heeft sijn loop volbracht,
Hy heeft sijn strijdt nu af-gestreen,
Die yder noch verwacht.
Al streeft men hier door veele ramp en smert,
Al quelt men sich inwendigh in het hert:
't Is al vergeefs, elck moet dien wegh betreen.
Mijn Vriend is wegh, wat baet dan al 't geween.
4. Mijn oude Vriend, in konst gequeeckt,
Van sijn' kinds beenen af:
Sijn geest en aerdigheyt noch spreeckt,
Schoon hy leydt in het graf.
Hy wist al 't geen wat oyt de konst vermocht,
En watter oyt scherpsinnigh breyn bedocht.
Dies sal sijn lof oock nimmermeer vergaen,
Maer blincken uyt gelijck de heldre Maen.
5. Gae nu by 't Eenigh Drie-getal,
En meet het Circkel-rond,
En past den Cubus over al,
Daer ghy hier feyl aen vont.
Gae nu ter school by Godes Majesteyt,
En leer daer van al dees volkomenheyt.
Eylaes u konst, daer ghy u hooft in braeckt,
Om 't licht te sien, die is nu al gestaeckt.
6. Sijn konst in VVis en Rekental,
Was als een helder licht,
Dies hy den Lauwer dragen sal,
Voor yders aengesicht.
Van buyten aen, was hy nedrigh en slecht,
Maer in 't gemoedt was hy vroom en oprecht:
Een open hert, toond' hy in al sijn werck,
Sijn eygen Ziel was hem een School en Kerck.
7. Misgunt hem niet dat hy nu rust,
En beter lust verwerft,
| |
[pagina 179]
| |
Al is sijn lamp nu uyt-geblust,
Sijn konst doch nimmer sterft.
Scholieren treurt om dees konstrijcke Man,
Wiens tongh u nu niet onderwijsen kan.
Doorsnuffelt dan sijn overschrandre geest,
Die ghy, ten deel, noch in sijn Boecken leest.
8. Slaep dan mijn Vriend, in God, die leeft,
Tot aen den blijden dagh,
Tot God u weder 't leven geeft,
Die alle dingh vermagh.
Dat ghy mooght sien op Godes Heerlijckheyt,
Den vroomen Mensch van eeuwigheyt bereyt,
Dat ghy mooght staen voor Christi aengesicht,
En peylen daer des Hemels eeuwigh licht.
|
|