Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Vluchtigheyt deses Levens.

Stemme: Het glas van mijn geneughd is af-geloopen.

MYn lamp is haest geblust, en yit ten eynde,
Dies vind ick weynigh rust, maer meer ellende,
Nu ick het al beschouwen sie van binnen,

[p. 169]

 

 

Soo sie ick hoe mijn vreughd, daer 't hert in was verheught,

 

Ontroert mijn sinnen.

 

 

 

2. Schouw ick het Roosjen aen, en hoe 't ontloocken,

 

Moet in der haest vergaen; verslenft, gebroocken,

 

Dan denck ick hoe ons jeughd en vrolijck bloosen,

 

Sal als een bloeme staen, en in der haest vergaen,

 

Gelijck de Roosen.

 

 

 

3. Wanneer een vier'ge pijl, wordt aen-gesteken,

 

Dan vlieghts' in aller yl, nae 's Hemels teecken,

 

Jae stijght met hare vlam, tot aen de Sterren:

 

Maer strax verdooft haer licht, voor yders aengesicht,

 

En stuyft om verre.

 

 

 

4. Soo wort des Menschen roem oock haest verstoven,

 

Jae als een teere bloem, seer ras verschoven,

 

Jae wordt als 't helder glas seer haest verbroocken,

 

Hoe vrolijck dat het schijnt, het leyt wanneer ment 't pijnt,

 

Terstont gedoocken.

 

 

 

5. Schoon ons begeert is langh, soo zijn onse dagen,

 

Seer kort en 't leven kranck, vol rouw en klagen:

 

Wy hoopen dat de tijdt ons noch sal geven,

 

Verheventheyt en staet, daer elck sich op verlaet,

 

En langer leven.

 

 

 

6. Maer ach verdoolde Mensch! let doch op 't eynde,

 

En wilt u ydle wensch! hier van af wenden:

 

Bedenckt hoe jongh en oud' doch moeten sterven,

 

Om namaels beter loon, en heerlijcker kroon,

 

By God te erven.

 

 

 

7. V tijdt die is nae by, wilt hier op mercken,

 

Want niemandt is hier vry: let op u wercken:

 

Ghy kont noch uyr noch dach u vast beloven,

 

Denckt dan mijn tijdt vergaet, en al mijn toeverlaet,

 

Soeck ick hier boven.

[p. 170]

Van het korte en vluchtige leven, leest daer van in de Iconologia of Uytbeeldingen des verstants, fol. 287. daer suldy alles geleert en treflijck vinden beschreven.