Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Overweginge des Doodts.

Stemme: Ach treurt mijn bedroefde Schaepjes. Siet de Musijck-nooten in Urania of Hemel-sangh, Fol. 78.

WIe dat den doodt kan overwegen,
En altijdt op sijn eynde sien,
Die vint sich nimmermeer verlegen,
Maer sal altijdt het quade vlien.
Hy sal de sonden en de ydelheyt,
Die ons verwonden, en al wat ons vleyt,
Versmaen in eeuwigheyt.

2. Hy weet sijn eynde is onseecker,

En staet alleen in Godes hand,
Hy moet doch drincken uyt dees beecker,
En staren nae een beter Land.
Hy siet de werrelt en haer valsch gelaet,
Schoon die beperrelt en verheven staet,
Met al haer pracht vergaet.

3. Hy denckt dees dagh de laetst' sal wesen,

My koom oock over wat God wil,
Want ick ben buyten schrick en vreese,
Dies houd' ick my gerust en stil.
Ick weet mijn dagen gaen al soetjes heen,
Wat wil ick klagen, of met veel geween,
My quellen buyten reen?

4. Mijn glas moet alle uyr verloopen,

Wanneer weet ick wanneer God mijn draet,
Af-korten sal? Dat ick mijn hoope,
Sou stellen op quae toeverlaet.
Ach neen mijn leven is soo broos als glas,
't Wordt snel verdreven, jae als stof en asch,
Ach het verstuyft soo ras.

5. Waer op wil ick my dan verlaten,

Wy zijn van aerd en leem gemaeckt,

[p. 171]

 

Wat kan my doch dit leven baten,

 

Waer door men slechts, in sonde raeckt?

 

Laet my door 't sterven, want het moet geschien,

 

V Rijck be-erven, en u Godheyt sien,

 

En alle boosheyt vlien.

 

6.‘O die heeft daeghlijx in 't gedachte,

 

‘Als dat hy eenmael sterven moet,

 

‘Die sal dees aerdsche lust verachten,

 

‘En staren op een beter goedt:

 

‘Op 't vast geloove, dat op Christum siet;

 

‘Die ons van boven, nae veel verdriet,

 

‘Sijn troost en hulpe biet.

 

7. ‘Dees doodt sal my geluckigh wesen,

 

‘Want Christus is my voor-gegaen,

 

‘Soo dat ick nu den doodt niet vreese,

 

‘Hy heeft den vloeck voor my voldaen.

 

‘En mijne sonden door sijn dierbaer Bloedt,

 

‘Die my verwonden, door sijn doodt geboedt,

 

‘Hy is mijn hooghste goedt.

 

8. ‘En als de Bruydegom komt kloppen,

 

‘Geef dat ick wesen magh gereet,

 

‘Dat ick mijn ooren niet verstoppe,

 

‘Maer trecke aen het Bruylofs-kleed:

 

‘En dat mijn lampe, met oly gelaen,

 

‘Voor alle rampen, magh vaerdigh staen,

 

‘Wanneer hy komt gegaen.

Opmerckinge.

DRuckt dit in u gedacht en hebt den doodt voor oogen,
Dan suldy steets de sond' en 't quade over mogen,
Want dit maeckt u gehart, dat ghy in alle noodt,
V troost, dat alle ramp sal eynden met de doodt.
Dan suldy 's werrelts lust vertreeden en verachten,
En door oprechte boet' nae 't saligh eynde wachten,
En lijdsaem zijn in ramp, om dragen 't ongeval,
Om dat u God hier nae, de rust verleenen sal.

Lipsius seydt in sijne Burgerlijcke aenmaninghen: O ellendige, ghy vreest altijdt voor 't geene ghy eenmael moet

[p. 172]

uytstaen, dit vreest ghy, dat by u staet, dat ghy niet soud vreesen.

Seneca seght in sijnen 30. Sendtbrief: De doodt is de haven van aller rampspoeden, enden schuyl-plaetse van onse ellendige leven. Gedenck dat de grijse rimplende jaren zijn bloemen van de doodt, en dat de doodt een vrucht is van de ruste. De doot is een ruste van alle droefheyt en ellende, en sy snijt aller menschen rampen af. Daer is geen reyse sonder uytkomst.

Hieronymus seydt in sijnen Brief tot Paulinum: Wie dagelijx gedenckt dat hy moet sterven, sal het aerdsche licht verachten, en sich door ware en ernstige bekeeringe, tot een salige doodt voor-bereyden, en sich in de oprechte Godsaligheyt bevlijtigen. Hy sal de tegenspoedige rampen willigh verdragen en met brandende begeerte nae het eeuwige leven verlangen.