Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Onlanghs als Boxvoetjen.
DE stadige honger nae geld en nae goed,
Geen vreughde noch deughde doet aen het gemoedt:
Wie nimmer met reen, sijn sinnen bestiert,
Die is noyt te vreen,
hoe hy woelt en tiert.
2. Want Rijckdom noch schat kan de vrecke versaen,
Maer hy is onrustigh in 't geen hy grijpt aen:
Sy steurt hem sijn slaep en maeckt hem benout,
Om dat hy soo woelt en haeckt nae het goud.
3. Door 't knagen van 't herte, hy stadigh aen quijnt,
En voelt daer de smerte, die nimmer verdwijnt.
Geen water noch vier beletten sijn lust,
Waer door hy dan schier, heeft nimmermeer rust.
| |
[pagina 161]
| |
4. Hy janckter gestadigh gelijck een hond,
Die alles op-swellight met opene mond;
Hy loert op den brock die hyder aensiet,
Met gulsigh geslock, dat hy die geniet.
5. Dus is dan de Vrecke in 't herte beknelt,
Om dat hy niet alles heeft in sijn gewelt:
Schoon dat hy den buyt heeft in sijne kist,
Soo pooght hy nae meer door roof en door list.
6. Hy isser als eene van watersucht kranck,
Die stadigh wil hebben noch meerder dranck:
Schoon dat oock sijn lijf van 't water op swelt,
Soo soeckt hy meer vocht, hoe 't hert hem oock knelt.
7. Dit is dan der snooden roof gierigaerts aert,
Hoe meerder van schatten, hoe meerder beswaert.
Schoon hoe hy sijn kas opstapelt en vult,
Soo blijft hy beladen vol ongedult.
8. Hy is als een Kuycken-dief nimmer versaet,
En altijdt beanghstight wanneer hy 't verlaet,
Hoe wel het een roof is en 's anders mans goed,
Hy swellight het op in sijn ruym gemoed.
9. Zijt ghyder een Christen in daet en in schijn,
Ey schouwt doch dees plage, al waer het u pijn,
Want wieder in slockt eens anders mans sweet,
Die braecktet weer uyt met veel herten-leet.
HIer by sal niet qualijck passen, 't geene Alciatus in sijne Sinnebeelden uyt-druckt by ons uyten Latijne naegevolght, die ghy in onse Iconologia of Uytbeeldingen des verstants, fol. 424. kont nae lesen: alwaer de Kuycken-dief, aen sijne Moeder, over sijne benautheyt, klaeght, en hare antwoorde daer op.
Ghy Kuycken-dief, ghy groote vraet,
Van 't grouwelijck schocken onversaet,
Die swelght en gulpt weer uyt u keel,
't Gestoolen goed, 't geroofde deel.
Ghy klaeght u Moeder al u leet,
V bange noot, u pijn en sweet,
En dat door 't braecken en bedrijf,
V darmen barsten in u lijf.
| |
[pagina 162]
| |
V Moeder seght, Soon,
Ghy hebt van 't uw' geen schae geleen,
Al spoudy schoon u vleesch en bloet,
Dat is doch maer eens anders goet.
|
|