Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 155]

De Edele Natuyre.

Stemme: Si tanto gratiosa.

O Edele natuyre!
Hoe heerelijck zijt ghy van God geschapen,
Ons vreughd' tot aller uyre,
Van onderhout, een seer noodwendigh wapen:
Waer door de Mensch, verkrijght sijn wensch,
En leeft van uwe gaven;
En van u vruchten, daer wy ons met genuchten,

Mede laven.

2. O milde Voetster Vrouwe,
Die uyt u schoot schenckt allerleye zeegen,
Ghy zijt ons seer getrouwe,
Want door u vloeyt des Hemels dau en reegen:
Jae Mensch en Vee, die voedt ghy mee,
En drencktse met u borsten,
Dat wy nae reyne, u soete melck-fonteynen,

Stadigh dorsten.

3. Ghy doet u schoot slechts open,
Strax wy nae u seer vierighlijck verlangen,
Wy leven steets in hoope,
Om door u gunst de vruchten te ontfangen.
V bloeysel doet, alree 't gemoedt,
Van vreughde opwaerts stijgen,
Waer door w'ons voeden, door hoope, om u goeden

Te verkrijgen.

4. Al wat God wil vereeren,
Dat schaft ghy ons soo milt en goedertieren,
Jae wat wy self begeeren,
Dat komt, door u, op ons naekomers swieren,
Jae had ghy meer, ghy soud veel eer,
Met zeegen ons besproeyen.
Want wy bemercken, dat Godes wonder-wercken,

Ons toe-vloeyen.

5. Wy hebben stof te loven,
Dat God de Aerd' om onsent wil dus zegent,
En dat hy daer en boven,
Door soete dau 't gewas en 't velt beregent:

[p. 156]

 

Ghy geeft ons stof, dat wy Gods lof,

 

Door uwe gonst vermeeren,

 

Dat wy sijn wercken, met aendacht en opmercken,

 

Steets vereeren.

DE Natuyre die sich altijdt tot het beste keert, is van God heerlijck geschapen, en door sijnen zeegen soo deeltse en teeltse ons alle vruchten en vvat leven heeft ontfangen, mede. Sy verciert selve de edelheyt met heylighe zeeden. Want daer is niet edel dat gebrecklijck is. Derhalven soo vertoont ons de Natuyre over al hare gaven, soo datse vvel edel magh vverden genaemt. En men soude de natuyre niet edel mogen noemen, indiense alleene met den name en niet met de daedt uytbromde.