Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Armoede in een doorluchtigh Verstandt.

Stemme: Phillis u rouw wordt gespaert.Siet de Musijck-nooten in Lust tot VVijsheyt, Fol. 166.

ACh wat lijt de arme spot,
Van menigh rijck en dertle sot,
Want veel brave verstanden, krijgen daer een deerlijck lot.

2. Hebdy gelt het sal wel gaen,

Anders salmen u versmaen,
En den rugh inrijden, of met stock en knuppels slaen.

3. Vryheyt is soo edel goedt;

Die leyt voor d'arme onder voet,
Want hy moet het verdragen, wat voor trotsheyt dat men doet.

4. Wil hy het deughdigh pad in-slaen,

d'Armoe drijft hem daer van daen,
En voert hem ter zyden, dat hy treet op snoode pa'en.

5. Hy komt noyt tot staet of eer,

En d'armoe druckt hem al te seer:
Soo dat hy moet vreesen, voor een strengh en dertel Heer.

[p. 146]

 

6. Schoon hy siet sijn groot verdriet,

 

Of hy sucht hy vordert niet;

 

Hy kan noyt beginnen, want hy gantsch geen open siet.

 

7. Hy kan konst noch handel doen,

 

d'Armoe kan hem oock niet voen,

 

En hy moet verteeren, en nae slaefsche wercken spoen.

 

8.Weest voor d'armoe dan bevreest,

 

En zijt naerstigh in u geest,

 

Wilt by tijdts op-waecken, en steets op u hoede weest.

 

9. Raeckt ghy in dees slaverny,

 

Ghy blijft een slaef en nimmer vry,

 

Dus wilt u bedaren, en ontwijckt dees tyranny.

ALciatus maelt in sijne Latijnsche Sinnebeelden, de armoede in een doorluchtigh verstandt, aldus af: Datse met een sware steen aen de rechter-handt geboeyt y, maer datse aen de slincker-handt kleyne vleugels heeft, doch die veel te onmachtigh zijn, om den swaren steen der amoede op te heffen. Waer van hy aldus singht:

Mijn rechter druckt de steen, mijn slinckervleugels draeght,
Schoon of my d'een verlicht, noch meer my d'ander plaeght:
Ick kost door mijn verstant, recht nae de wolcken streeven,
't En waer' my d'Armoe bracht tot een rampsaligh leven.

Oft aldus:

Soo d'Armoe my niet had geknelt,
Ick waer oock een doorluchtigh helt:
Schoon of de vlugge slincke wil,
De steen van Armoe hout my stil.

Siet hier van de Iconologia of Uytbeeldinge des verstants, fol. 125. Horatius seyt: Ach dese ellendige, werpt, uyt vreese, sijnen hoed van vryheyt wegh. En ghy siet dat hem sijn Heere, die met goud is geladen, sijne esels rugge in rijt. Iae hy wordt met geessels gedvvongen dat hy oock sacken moet dragen.