Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers– Auteursrechtvrij
[pagina 99]
| |
Stemme: Psal. 100. Ghy volckeren, &c.
GEluckigh wiens verlichte Geest,
Den dood noch hoopt, noch wenscht, noch vreest,
En die noch staet noch eersucht quelt,
Noch sich te seer beangst om 't gelt.
2. Die oprecht leeft in vrye staet,
En sich op 't reyn gemoedt verlaet,
En soeckt noch bus, noch schilt, noch swaerd,
Trauwant, noch wacht die hem bewaert.
3. Die noch der Vorsten toorn ontsiet,
Noch acht 't geklap der volcken niet,
Maer die in sijne Hut te vreen,
Op God vertrouwt en anders geen.
4. Die als het morgen-licht breeckt aen,
Kan vrolijck van sijn bed' opstaen,
En zijn gerust en dancken God,
Voor sijne gonst en overschot.
5. Die niet nae hooge Ampten staet,
Noch kuypt te wesen in den Raed,
Maer die in alle needrigheyt,
Sijn gangen nae den Hemel leyt.
6. Die liever sit in 't open Velt,
Daer hy sijn Vee en Schaepjes telt,
By 't ruysschen van een soete stroom,
In schaduw van een Linde-boom.
7. En neemt een stichtigh boeck ter hand,
Waer in hy oeffent sijn verstant,
En denckt steets op den laetsten dagh,
Die niemandt hier ontvlieden magh.
8. Die geen geswaey van honden-jacht,
Geen paerden noch geen koetsen acht,
Geen perlen, bagh noch eel gesteent,
Maer is te vreen hoe 't God verleent.
9. Dees als 't de goede God van lust,
Dat hy hem voeren wil tot rust,
Soo is 't gemoed van sorgen vry,
Als hy verlaet dees slaverny.
| |
[pagina 100]
| |
DE Wijsheyt brenght een vroom Man totte gerustheyt des levens, en leert hem de Rijckdommen, Eer-vvapens, hooge Zetels, Staten, Lauvver-kranssen, op-gerechte Beelden en Triumphen, die de begeerlijckheden ons aenbrengen, geheel versmaden.
Seneca seydt in sijnen 86. Brief: Verlaet de Staetsucht, vvant het is een sorgelijcke saecke, sy is ydel en slechts een vvind, vvant sy heeft geen eynde. Voorts seyt hy in sijne Philosophische spreeck-vvoorden: De Menschen behooren sich het teergelt des Ouderdoms, door naerstige leeringe te verkrijgen, op datse niet door een dvvaes gemoedt terugge gaen: Daerom moet men de nutte leeringen, als een stock voor een swack Lichaem, gebruycken.
Horatius lib. 1. Epistel. Een vvijs Man staet 's morgens van den bedde op, en geeft sich tot naerstige leesinge, op dat hy de vvellust, nijdigheyt en andere snoode herts-tochten, den vvegh soude af-snijden, en alsoo gerust leven. |
|