Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 87]
| |
Stemme: Schoonste Herderinne.
DIe al sijn genuchten op het aerdsche setten wil,
Siet in haest de vruchten,
en daer by een groot verschil,
Hoe het goede wordt gekroont,
En het quaed sijn meester loont.
2. Siet hy d'ydelheden, die so schoon voor d'oogen staen,
En haer snoode zeeden, die soo snel en ras vergaen,
Soo seyt hy, ghy ydelheen!
Vlieght gelijck het stof daer heen.
3. Siet hy op de lusten, en op 's Werrelts hoovaerdy,
Die de Ziel ontrusten, en haer valsche vleyery:
O de lust is als de wind,
Die de tijdt soo ras verslint.
4. Siet hy dan op schoonheyt, op haer cier en hoofsche pracht,
Strax sy daer ten toon leyt, en wort van de deughd veracht.
Schoonheyt en 't blancket gelaet,
Als een bloem' op 't velt vergaet.
5. Siet hy op de Rijcke, vol van have en van goed,
't Goed sal haer beswijcken, met een ongerust gemoed:
Rijckdom is te krancken goed.
Iae gelijck als eb' en vloet.
| |
[pagina 88]
| |
6. Siet hy op de weelde, daer de jeughd vermaeck in heeft,
Strax hem die verbeelde, als sy hem haer vruchten geeft:
Dertelheyt en overdaet,
Zijn een snoode toeverlaet.
7. Siet hy dan op eere, hooge stam en eel' geslacht,
Hy moet sich verneeren, en van hooger zijn veracht.
d'Adel is een Hovelingh,
En een oud verschovelingh.
8. Siet hy op sijn oogen, die slechts nae de wellust sien,
Hy vint sich bedrogen, want hy moet de wellust vlien:
Keert u oogh van ydelheyt,
En leert wat Gods VVet u seyt.
9. Siet hy op geleertheyt, en let niet op sijn gebreck,
O het is verkeertheyt, en men wort dan yders geck.
VVant geleertheyt sonder nut!
Is der dwasen krancke stut.
10. Vliet dan d'ydelheden, die soo valsch als vluchtigh zijn,
En grijpt aen de reeden, in der daet en niet in schijn:
Hoe schoon u de VVerrelt vleyt,
't Is maer ydle ydelheyt.
EEn snoode door sijne driften aen-gestoockt, verlaet de boosheyt somtijts uyt vreese van straffe: vvant van sijne herts-tochten af te staen, valt svvaer, seyt Seneca. Maer die door een goede geest vverden geleyt, beminnen de deughd om des deughds vville.
Anistenes seyde, Dat men 't daerom niet most doen of laten, om dat het de vvetten seyden of verboden, maer om dat het de reden seyde, dit is eerlijck of schandigh. |
|