Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 85]
| |
Stemme: Gelijck een Duyfjen in 't wilde.
HOe sou men deughdigh achten,
Die in de sond en schand,
Haer Lijf en Ziel verpachten,
En stellen die te pand:
Die in haer sondigh leven,
Verachten al-le deughd,
En die haer Ziel in 's werrelts vreughd,
Steets stooven vol geneughd.
2. Deughd' is by haer verschoven,
En wordt een spot geacht,
De ondeughd drijfter boven,
En deughde leyt verkracht,
Om 't goed is dat sy slaven,
't Is al om 't goed te doen,
Daer in sy slaefs haer lusten bo'en,
En tot geen deughd' sich spoen.
3. Nae snoode winst sy gapen,
't Zy oock hoe recht of krom:
Sy gunnen 't lijf geen slapen,
Het gelt dat maeckt haer dom.
't Gemoedt is overladen,
Van onrust en van smert,
En hier door quijnt haer dorstigh hert,
En vint sich seer benart.
| |
[pagina 86]
| |
4. Wil hy de rust dan koopen,
Om al sijn gelt en schat:
De ruste gaet dan loopen,
En kiest een ander pad:
Daer moet hy dan versmooren,
In dit ellendigh quaet,
En sal met rou sijn toeverlaet,
Verfoeyen in dees staet.
5. Schoon dat hy dan met tranen,
De rust weeromme riep,
En haer den wegh wou banen,
Sy hout haer ofse sliep,
Sy laet haer nau bewegen,
Van die haer hier verstoot,
Want sy verlaet hem in den noot,
Schoon hy sich quijnt ter doot.
6. ‘Wilt dan by tijdts opmercken,
‘En geeft de deughd' gehoor,
‘En recht u doen en wercken,
‘Nae 's Hemels heyligh spoor:
‘Dan suldy rust verwerven,
‘Als ghy het quade schouwt,
‘En op u God alleen vertrouwt.
‘En d'ondeughd u berouwt.
HOratius seyt, De Deughd is den geenen een spot, die sich de begeerte over-gegeven hebbende, de snoode hertstochten volgen, die welcke op datse die mogen genoegh doen, soo streven sy met aller macht nae vuyl gevvin. Maer als nu de sonde haer ploye heeft geset, soo overvaltse het gemoedt en vervvart dat selve. En dan soude men de Deughd wel met tranen vvederom roepen, maer alsse is uytgejaeght, soo keertse niet vveder. |
|