Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

De stercke woorden Mijn en Dijn,

De stercke woorden Mijn en Dijn,
Die doen dat wy tweedrachtigh zijn:
En 't vast besluyt van Jae en Neen,
Brenght in de werrelt veel geween.

Neemt wegh den twist van Mijn en Dijn,
De werrelt sal in vreede zijn:
Neemt wegh van Jae en Neen den twist,
't Krackeel des werrelts is geslist.

Stemme: Ick roep u Hemelsche Vader, &c.

HOe raest de werrelt over al,
En tuymelt door malkander?

[p. 68]

 

't Kryoelt vol ramp en ongeval,

 

Vol twist en droef geschal,

 

Jae sonder maet of tal,

 

Schrolt d'eene op den ander.

 

 

 

2. Het is al om het Mijn en Dijn,

 

Waerom de menschen rasen,

 

Want yder toont een schoone schijn,

 

Doch 't is maer snoot venijn,

 

Als wy tweedrachtigh zijn,

 

Soo wil men elck verbasen.

 

 

 

3. De eene vriend op d'ander siet,

 

Om sijne strengh te trecken,

 

Jae eer hy sou toe-geven yet,

 

Hy bracht sich in 't verdriet,

 

Jae eer hy 't vallen liet,

 

Sou hy meer twist verwecken.

 

 

 

4. Men hout sijn strengen vast by een,

 

En niemandt wilder wijcken,

 

Daer helpen woorden noch gebeen,

 

Noch vriend noch droef geween,

 

Noch nood noch naer gesteen,

 

Om sijne vlagh te strijcken.

 

 

 

5. De vaste woorden Neen en Iae,

 

Die brengen ons veel twisten,

 

Jae schoon het was tot 's naesten schae,

 

Hy wil dat elck verstae,

 

En volgh 't besluyten nae,

 

Nae dat hy 't selve giste.

 

 

 

6. Is sijn besluyt dan vast gestelt,

 

Wie sal hem tegen spreecken?

 

Hy heeft sijn vonnis al gevelt,

 

Sijn vyand oock geknelt,

 

Hy waent dat sijn gewelt,

 

Kan alle dingh door-breecken.

 

 

 

7. Doch Mijn en Dijn die hebben kracht,

 

(Want sy de werrelt stieren)

 

En Iae en Neen die hebben macht,

 

Op elck die haer veracht,

[p. 69]

 

Als sy met stoute pracht,

 

Vytsteecken haer banieren.

 

 

 

8. Och waer de werrelt slecht en recht,

 

Eenvoudigh als te vooren,

 

Daer wierde noyt soo veel gevecht,

 

Noch moorden aen-gerecht,

 

Maer elck sou recht en slecht,

 

Nae Godes wetten hooren.

De woorden Mijn en Dijn, die jagen vrientschap uyt,
De woorden Iae en Neen, die maecken vast besluyt:
En hierom raest het volck, en voert ons in den strijd,
Om dat des eenen Iae, des anderen Neen benijt.

Seecker Godgeleerde P. Fagius seydt in sijne spreeckvvoorden, men vint menschen van vier eygenschappen: d'eene seyt dat Mijn is, is Dijn, en dat Dijn is, is Mijn, en dese zijn vveetnieten. Maer die seyt, Wat Mijn is dat is Mijn, en dat Dijn is dat is Dijn. Dese zijn van middelbare slagh. Die daer seyt, Wat Mijn is dat is Dijn, en vvat Dijn is, laet dat Dijne zijn. Dese is Godsaligh. Maer die daer seyt, Wat Dijn is, dat is Mijn, en dat Mijn is, sal het Mijne blijven. Dese is godloos.