Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

De vermomde Werrelt.

Stemme: Rosemont die lagh gedoken

SIet de Werrelt met haer vleyen,
Wat al fuycken stelt sy uyt,
Om d'onnoosle te verleyen,
Eer sy die daer in besluyt:
Sy bekoort ons door haer schijn,
Dat wy strax gevangen zijn.

2. Sy toont haer vergulde weesen,

Maer haer smeecken is de doot,
Wie haer liefkoost magh wel vreesen,
Want sy u terstont verstoot.
Al haer liefd', is enckel nijt,
Al haer vreed' is enckel strijt.

3. Al haer lacchen, is maer bijten,

Al haer lof, dat is maer wind,
Wie haer streelt, sal sy versmijten,
Wie haer aenhanght, sy verblint,
Al haer hoovaerdy en goed,
Is een doorn in u gemoed.

[p. 67]

 

4. Wie dat sy wil hoogh verheffen,

 

Stort sy strax van boven neer,

 

Wie nae 't hooghste wit wil treffen,

 

Rooft sy van haer glans en eer,

 

Sy belooft haer hooge staet,

 

't Is eylaes maer sotte praet.

 

5. Al haer handel is bedriegen,

 

Al haer trouwe, is verraet,

 

Al haer waerheyt, is slechts liegen,

 

Al haer hoop, quae toeverlaet,

 

Al haer deughde, valsche waen,

 

Wie haer prijst sal sy versmaen.

 

6. Al het loon dat sy sal geven,

 

Is maer gall' voor soete Wijn,

 

Wie by haer slechts vroom wil leven,

 

Schenckt sy doodelijck venijn.

 

Sy verdooft ons door haer lust,

 

En onrooft ons onse rust.

 

7. Wegh van Werrelt met u lusten,

 

Met al u vermomde schijn,

 

Ick verlaet u, en wil rusten,

 

Daer al beter rust sal zijn.

 

Wegh ghy Werrelt met u eer,

 

Ick soeck een getrouwer Heer.