Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Psalm 116. Ick heb den Heer lief, &c.
WEgh Malle Moer, met u verweende Kind,
Dat ghy in dertelheyt hebt op-getogen,
Dat ghy door min, soo valschlijck hebt bedrogen,
Siet nu eens aen, hoe dat ghy waert verblint.
2. V Kindjen most op alle Feesten gaen,
Braef op-getooyt, gelijck de groote Heeren,
En most altijdt met groote Luy verkeeren,
Noch sijne hand in 't koude water slaen.
3. Het wies in weeld, in dertelheyt en lust,
Waer in ghy schept' u wil en welbehagen,
| |
[pagina 64]
| |
De malle Moer, verderft haer Kind.
| |
[pagina 65]
| |
Het gingh ter Doel, en altijdt in gelagen,
En in dees vreughd had ghy vermaeck en rust.
4. Ghy tooyd' het op gelijck een witbroots Kind,
Het swom in vreughd' en alle dertelheeden,
En nae de snof soo moest men 't popken kleeden,
Ter jacht, ter dans, ter koets, was 't steets gesint.
5. Het liep als geck met Juffers op den tocht,
En was altijdt op allerley tonneelen,
En hoorde daer de sotte kluyten speelen,
En heeft sijn jeughd dus ydel door-gebrocht.
6. Ghy steld' het uyt met heerlijck Bruylofts goed,
Gepronckt met Velp, Borduyr en weytse Kanten,
Het vromde uyt, met Perl en Diamanten,
Dit saeghdy aen, al met een bly gemoed.
7. Maer laes, ghy had u staet niet oversien,
Of dit gemal u kasse mocht uyt-recken,
Ghy saeght niet eens, oft 't goed soo ver' mocht strecken,
Dies wierd' het trots en past' op geen verbien.
8. Nu siet men bangh, nu 't hammeken is op,
Nu hebt ghy 't uw' verquanselt en versmeten,
Met gast-geboon en vrienden op-gegeten,
Nu ghy zijt kael, geeft yder u den schop.
9. V Joncker siet ghy leven in de pracht,
Vol overdaet die 't alles gaet verteeren,
Sijn Juffrou mee doet niet als bancketteeren,
En ghy wordt door u malle liefd' veracht.
10. Nu ghy zijt arm en oud nu stady kael,
En soeckt van haer den onderstant van 't leven,
Die self beroyt, u nu niet konnen geven,
Haer hoovaerdy verslint het al te mael.
11. Ghy hebt haer groots en weeldigh op-gebracht,
En dese staet zijn sy gewent te plegen,
Nu staet men daer en is geheel verlegen,
Ghy hoort dit eer te hebben overdacht.
12. Had ghy by tijdts belet sijn dertle lust,
En 't jonge rijs door tucht te neer-gebogen,
| |
[pagina 66]
| |
Soo had ghy u, u Man noch Kind, bedrogen,
Maer nu eylaes! soo roofdy uwe rust.
13. Het weeldrigh paert, dat dient een sterck gebit,
Want d'oude hond wil niet aen banden leggen:
Men dient terstont het onkruyt uyt te eggen,
Eer 't overspreyt en heel u Hof besit.
14. Der Kind'ren hulp' is sobre onderstant,
Dus geeft niet meer als ghy wel kont ontbeeren;
Op dat ghy u, in d'ouder mooght erneeren,
Dies hout, voor al, den buydel in u hand.
15. Ghy Ouders let, door reden, op u stuck,
En wilt u Kind de vreese Gods steets leeren:
En laet het noyt by 't dertel volck verkeeren,
Dan vrydy 't Kind en u van 't lastigh juck.
|
|