Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Psalm 8. O onse God en Heer, &c.
DEr Oudren liefd' daelt op den Kinders neder,
Doch niet soo vast klimt die tot d'Ouders weder,
Als wel haer liefd' tot hare Kinders streckt,
Om dat haer sucht meer nae den Kinders treckt.
2. Doch ongelijck sich oock de Kinders dragen,
d'Een sal met liefd der Ouders heyl nae-jagen,
En haer in noot doen hulp' en onderstant,
Daer d'ander haer sal stooten van der hand.
3. Gods vloeck sal oock op dese Kinders naecken,
Want sy hier door de liefde Gods versaecken,
Die haer gebiedt den Ouders eer' te bien,
Op datse God en een langh leven sien.
4. Het Heydens volck sal ons hier door beschamen,
Die in gevaer haer Ouders t'hulpe quamen:
AEneas droegh sijn' Vader uyt den noot,
Als Trojaes vlam hun dreyghde met den doot.
5. De Dochter oock wiens Vader moste sneven,
Door hongers-noot, behiel sy by het leven.
Haer was vergunt dat sy alleene quam:
Dies gaf s'hem daeghs altijdt een volle mam.
| |
[pagina 62]
| |
6. Twee Broeders mee, die trocken al van verre,
Ten Tempel toe, haer Moeder op een karre,
Daer dagelijx sy 't offren was gewent,
Want machteloos soo liep haer glas ten eynd.
7. Soo dat de Raed een Tempel deed' opbouwen,
Voor dese deughd, dat haer naekomers souwen
Dees daed besien, en houden 't in 't gedacht,
Op dat een Kind, nam op dees voordaet acht.
8. Wat wil ick doch van Griecken veel vermanen,
Of van Romeyn? laet tuyge sijn V Vestsanen,
Hoe dat een Soon, door kinderlijcke trouw,
Sijn Moeder bracht, door groot gevaer, uyt rouw.
9. De Soone sleept, sijn Moeder, uyt meedogen,
Een oude Vrouw, op 't Ys, voor vyants oogen:
En brachtse wegh tot Hooren voor de poort;
Daer sy ter eer, dees beeldnis stelden voort.
10. Hier uyt sal dan een yder klaer bemercken,
De Godes-vrucht te plegen met sijn wercken,
Op dat sy noyt haer' Ouders in den noot,
Verlaten, maer haer bystaen totter doot.
11.‘Want dit 's gebodt, ghy sult u Ouders eeren,
‘En door haer liefd' tot weder-liefde keeren,
‘Dat ghy de deughd, die aen u is geschiet,
‘Vergelden meught, voor alle haer verdriet.
VIrgilius beschrijft de Godvruchtigheyt van AEneas, die sijnen stock-ouden Vader Anchisen op sijnen rugge en sijnen Soone Ascanium, by der hand, uyt de Trojaensche vlamme verloste. De liefde des Dochters tot haren Vader, die gevonnist was van honger te sterven, is soo groot geweest, dat haer toe-gelaten zijnde alleene haren Vader te besoecken, hem, door haere borsten, by 't leven hiel: En als dit wierde gemerckt, beviel het den Burgermeesteren Quintio en Attilio soo wel, dat sy den Vader ontsloegen en in plaetse van dese gevanghnis, eenen Tempel deeden bouwen, en heylighden die de Kinderlijcke Godvruchtigheyt toe. Soo wierde oock dese Soonen ter eeren wegen de Godsvruchtigheyt tegens hare Moeder, oock eenen Tempel daer toe op-gerecht. De daet by onser Voor-vaderen tijde is | |
[pagina 63]
| |
oock seer aenmercklijck. Waer van ghy mijnen nieuwen Verwarden Adelaer en Ontstelden Leeuw, Fol. 466. kont naelesen. Terwijl de Spagniaerts 1574. op Westsanen aensetteden, was seecker Huysman, achterlatende al het sijne, nergens meer over bekommert, dan hoe hy sijne stock-oude, kreupele Moeder, mocht redden, en alsoo hy van geene sleede was voorsien, settede hy haer op eene berry, en vluchte daer mede over het ys: en van den Spagniaerts achtervolght, berghde hy sich in 't riet: Sy wanende buyt te vinden, sagen alleene een bedroefde oude Vrouwe op een berry sitten, waer door sy schaemroot de Vrouwe verlieten. De Soone siende sijn oopen, trock weder aen dit Godsdienstigh jock, en sleepte sijn Moeder voort, ontrent vier mijlen weeghs, tot Hoorn, voor de Wester-poort: alvvaer de Heeren deser Stadt, ten spiegel der kinderlijcke Godvruchtigheyt, dit aldaer, ter eeuvviger gedachtenisse, in eenen steen hebben doen uythouvven, en met een gedicht vereert. |
|