Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

De verdoolde Mensch.

Stemme: Engelsche Fortuyn. Of, Al wat men hier in dese VVerrelt siet. Met acht regels kan het werden gesongen op de Engelsche Gailliarde.

WAt stoft de Mensch op al sijn groote goed,
Dat hy doch hier ter Werrelt laten moet:
Wat baet hem dit als 't lichaem sal vergaen,
Het werrelts goed kan niet voor God bestaen.

2. Het goed vergaet en hy blijft in d'ellend',

Soo hy sich niet by tijdts nae Gode went:
Want al de pracht en snoode hoovaerdy,
Vervlieght als stof en 't wroegen blijft hem by.

3. Indien ghy hebt u rijckdom t'saem geschraept,

Met roovery en onrecht t'saem geraept,
Waer blijft de Ziel, als u 't geweten knaeght?
Een worm u dan tot in de Ziele plaeght.

4. De Ziel' is doch het leven en de rust.

Waerom ontrooft ghy haer de soete lust?
Daer sy u doch altijdt ten besten stiert.
Een trots gemoedt steets in de weelde swiert.

5. Nochtans soo blijft heel vruchtloos al 't vermaen,

Dat stadigh aen wordt voor u oor gedaen:
't Goe zaet verstickt, door een onreyne mond,
Voor goede vrucht, daer dient een goede grond.

6. Stort vry in Zee een versche water val,

Dit soete nat, hier door, sout werden sal.
Soo oock al, al stort ghy 't soet van Godes Woort,
In 't boos gemoedt, de Deughde wort gesmoort.

[p. 54]

 

7. Doch God komt dan met sachte treeden voort,

 

En stelt hem voor sijn oordeel en sijn woort,

 

En toont den wegh die hy noch moet betreen,

 

Daer hoort hy dan sijn vonnis met geween.

 

8. Wel saligh Mensch! die dit in 't herte prent,

 

En altijdt ooght op een Godsaligh eynd.

 

Dees weet dat lust des werrelts is een stroom,

 

Die ras vervlieght, gelijck een lichte droom.