Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 52]
| |
Stemme: O Mensche wilt gedencken.
HOe derf ick Heere! treeden, met sonden overlaen,
En storten mijn gebeden, voor u en kloppen aen,
Daer ick ben vol gebreken, soud ick dan tot u spreken,
En op mijn wercken staen?
2. Ach Heer! ick derf mijn oogen, niet eens ten Hemel slaen,
Ick ben gantsch onvermogen, om op u pad te gaen,
Stiert ghy 't begin en eynde, en wilt mijn oogh af wenden,
Van 't geen mijn Ziel magh scha'en.
3. Ick koom dan neergeslagen, uyt een gebroken hert,
Dat u sijn klacht komt dragen, vol innerlijcke smert,
Wilt ghy dat Heer! genesen, 't sal wit als wolle wesen,
Als 't soo gesuyvert wert.
4. Want ghy hebt doch gesworen, als met een diere eed,
Dat ghy niet in u tooren, 't verlooren schaep vergeet,
Maer dat het sich bekeere, en volgh u stem en leere,
In vrolijckheyt of leet.
5. Ghy wilt my dan ontfarmen, en my genadigh zijn,
Omvanght my in u armen, o Heer! verlicht mijn pijn,
Want 's Vaders milde zeegen, laet noyt sijn kind verlegen,
Maer toont een soet aenschijn.
6. Dies sult ghy niet verachten, die tot u sucht of klaeght,
Ghy kent Heer! mijn gedachten, en hoe 't geweten knaegt,
By u is veel genade, voor die daer is beladen,
En u sijn hert op-draeght.
7. Werp wegh dan mijn misdaden, in 't diepste van de Zee,
En schenck my uyt genade, u ware rust en vree,
En wilt my voort omkleeden, met Goddelijcke zeeden,
En alle deughde mee.
8. Dat ick in vaster hoope, in 't waer geloof gegront,
Door Christum tot u loope, en steun op sijn verbont,
| |
[pagina 53]
| |
Op dat ick niet vertzage, als hy ten jonghsten dage,
Ons oordeelt nae de sond.
9. Dat ick door liefde bouwe, een Tempel in 't gemoedt,
En Iesum steets beschouwe, in sijn vergoten bloedt:
Laet my dees wensch verwerven, dat ick sijn Rijck magh erven,
Heer! schenck my 't eeuwigh goed.
|
|