Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Edel Karsou, &c
De Liefde des Werrelts spreeckt.
WIe rooft my daer de blijdschap van mijn herte,
Die mijn gemoed verkeert?
Want ick gevoel, hier door, inwendigh, smerte,
Die mijne vreughd verheert.
Daer ick doch sie, de schoonheyt van de werrelt,
En haer schijn en lieflijckheden, die soo is beperrelt.
2. Heeft God het velt, oock niet geciert met bloemen,
Met schoonheyt en cieraet?
Sou ick dan oock niet op mijn schoonheyt roemen,
Op pracht en hooge staet?
Sie ick op Koets, Paleys en zyde Kleeren,
Op gespeel en schoone Vrouwen, wie sal my dit weeren?
3. Ick heb' vermaeck in allerley wellusten,
Die schoon voor d'oogen staen,
Wie sal hier in mijn Ziele doch ontrusten?
'k Siet over al dus gaen.
Want in dees staet soo heb ick al 't vermaecken,
Niemant sal my hier in stooren, noch aen 't herte raecken.
| |
[pagina 55]
| |
De Liefde des Hemelschen Vaderlants Antwoordt.
5. Ellendigh Mensch! weet ghy niet dat de lusten,
Des werrelts haest vergaen?
En dat ghy moet op 't onverganckelijck rusten,
Dat altijdt sal bestaen?
Want al u vreughd' sal als het stof verdwijnen,
Als ghy 't alles moet verlaten en voor God verschijnen.
6. Hier hebdy slechts een herbergh om te toeven,
Tot God u eyscht van hier:
Wilt ghy 't vermaeck aen Godes woordt beproeven,
Ghy raeckt in 't helsche vier:
Dit werrelts goed, geleent en niet gegeven,
Door 't misbruyck voert in 't verderven, waer voor ghy moet beven.
7. Een Christen Mensch wat beters moet verwachten,
Hier nae in 's Hemels troon:
Daer Godes Soon in heerlijckheyt en krachten,
Schenckt een veel beter loon,
Daer hy een kroon sal op den hoofde setten,
Van die nae sijn wetten leven, en op sijn woordt letten.
8. Al uwe pracht, u ydelheyt en weelde,
Die leggen dan vertreen,
In Godes Rijck geen vreughde oyt verveelde,
Maer duyrt in eeuwigheen:
Hierom sult ghy de werrelt dan verlaten,
Want des werrelts ydelheden, sullen u niet baten.
9 ‘Streeft dan nae 't geen, dat eeuwigh sal geduyren,
‘En let op Godes woordt:
‘Staet af van 't quaed, eer dat ghy 't mocht besuyren,
‘Als ghy Gods stemme hoort;
‘Gaet ver' van my, die in de sond versoopen,
‘En met boelen deses werrelts, sich altijdt verloopen.
10. ‘Maer soo ghy u, sult recht tot God bekeeren,
‘Dan komt u wellust aen,
‘Dan sult ghy strax uyt Godes woorden leeren,
‘Wat vreughde sal bestaen.
‘Want oogh noch oor, dees vreughd' quam in 't gedachte
‘Die God lieven, sal gebeuren, en dees troost verwachten.
| |
[pagina 56]
| |
De bekeerde Sondaer spreeckt.
11. Ick dan verlaet de Werrelt met haer lusten,
En steun op u vermaen:
Ick laet dees vreughd' en sal in Gode rusten,
En volgen op sijn paen.
O groote God, wilt daer toe kracht verleenen,
Dat ick dese Werrelt hate, en met u vereene.
|
|